بين هزاره سوم و اول پيش از ميلاد به هنگام مهاجرت اقوام آريايي، شعبه اي از اين اقوام موسوم به «كاسي ها» به لرستان آمدند و در پي تركيب اين اقوام با بوميان منطقه نژاد تازه اي پديد آمد كه بعدها به «لر» شهرت يافتند.
مردم استان لرستان در كل به دو زبان لري و لكي صحبت مي كنند. زبان لري، زبان اكثر شعبات قوم لر است و زبان لك نيز، بين برخي از طوايف لرستان به خصوص مناطق شمالي لرستان چون؛ مناطق الشتر، كوهدشت، نور آباد رايج است.
بر اساس مطالعات زبان شناسي، بسياري از واژه هاي لري اغلب ريشه هاي باستاني دارند و به احتمال تعداد زيادي از اين واژه ها مربوط به زبان هاي كاسي و عيلامي هستند. گفته مي شود زبان پارسي در زمان امپراتوريهاي هخامنشي، اشكاني و ساساني  در لرستان گسترش يافته است.
در بين زبان هاي جنوب غربي ايران، گويش لري بزرگترين رابطه را با زبان فارسي دارد كه هر دوي آنها دنباله پارسي ميانه، زبان پارتيان قرن هشتم بعد از ميلاد هستند و همانگونه كه مي دانيم؛ زبان پارسي ميانه، زبان پارتيان و ساسانيان بود كه به تدريج تغيير شكل داده و به زبان فارسي نزديك است كه بعضي معتقدند اين زبان در گذشته نه چندان دور از فارسي منشعب شده است.