پوشش گياهي : استان كرمان داراي پوشش گياهي خاص نواحي كويري است . در اين منطقه جنگل قابل توجهي وجود ندارد و رستني هاي آن نيز محدود به برخي گونه هاي بياباني و كويري است . رستني هاي استان كرمان را درختان ارژن و گز و برخي گياهاني كه كاربرد دارويي و صنعتي دارند ، تشكيل مي دهند . برخي از گياهان چون گل گاوزبان و كتيرا نيز در كوه هاي شمالي استان كرمان مي رويند .
در استان كرمان به لحاظ موقعيت طبيعي و شرايط اقليمي ، گونه هاي مختلف حيوانات وحشي و اهلي در قسمت هاي كوهستاني و جلگه اي آن زندگي مي كنند . به همين خاطر نيز مناطقي از محدوده استان تحت حفاظت سازمان محيط زيست قرار گرفته و از نظر صيد و شكار جزو نواحي ممنوعه اعلام شده است . از مناطق حفاظت شده استان كه ويژگي هايي در خور توجه دارند مي توان به مناطق "خَبر" و "ارزوئيه بافت" اشاره كرد . در اين نواحي پرندگاني نظير كبك ، تيهو ، سينه سياه و انواع قوش و شاهين و كبوتر زندگي مي كنند . در نواحي سردسيري و گرمسيري استان نيز حيواناتي مانند پلنگ ، يوزپلنگ ، گرگ ، روباه ، خرس سياه ، شغال ، كفتار ، خرگوش ، انواع مار ، كل ، بز ، ميش و قوچ زندگي مي كنند و در دشت ها گورخر وجود دارد .

شهرستان هاي استان عبارتند از : بافت ، بردسير ، بم ، جيرفت ، رفسنجان زرند ، سيرجان ، شهربابك ، راور ، منوجان ، عنبرآباد ، كهنوج و كرمان .

آب انبار مقبره شاه نعمت الله ولي : آب انبار مقبره شاه نعمت الله ولي در شهر ماهان واقع شده است . اين بنا در محل مقبره شاه نعمت الله ولي (يكي از عرفاي قرن هشتم) ساخته شده است . اين آب انبار مربوط به قرن هشتم هجري قمري است كه در حال حاضر بلا استفاده مانده است و از آن استفاده اي نمي شود .

آب انبار عليمردان خان : اين آب انبار در مجموعه گنجعلي كرمان واقع شده است . آب انبار تاريخي عليمردان ( پسر گنجعلي خان) كه در داخل بازار مسگري واقع شده ، داراي ويژگي هاي معماري جالبي است كه توجه بينندگان را به خود جلب مي كند .

 آب انبارمجموعه گنجعليخان : مجموعه گنجعليخان در شهركرمان قرار دارد . اين مجموعه در دوره صفويه به دستور گنجعليخان و توسط يك معمار به نام سلطان محمد معمار يزدي ساخته شده است . مجموعه گنجعليخان شامل قسمتهاي مختلف مانند ميدان ، كاروانسرا ، مسجد ، ضرابخانه ، آب انبار و حمام مي باشد .

روستاي سيرچ : شهرستان كرمان ، بخش شهداد ، داراي طبيعت زيباي كوهستاني و آب و هواي مناسب.

روستاي كوهپايه : شهرستان كرمان ، بخش مركزي ، داراي طبيعت زيباي كوهستاني و آب و هواي مناسب.
 
روستاي بيد خوان : شهرستان بردسير ، بخش مركزي ، منطقه خوش آب و هواي كوهستاني با درختان كهنسال.

روستاي دلفارد : شهرستان جيرفت ، بخش مركزي ، داراي دره خوش آب و هوا.

روستاي خبر : شهرستان بافت ، بخش مركزي ، داراي طبيعت زيباي كوهستاني و منطقه حفاظت شده حيات وحش و زيارتگاه شاه ولايت.

روستاي طرز : شهرستان راور ، بخش مركزي ، داراي آب و هواي مناسب در حاشيه كوير و سروهاي بسيار قديمي.

روستاي هنزا : شهرستان بافت ، بخش رابر ، داراي دره كوهستاني و درختان كهنسال گردو.

روستاي لاله زار : شهرستان بردسير ، بخش مركزي ، داراي منطقه گردشگري خوش آب و هوا.

روستاي دوساري : اين روستاي زيبا در فاصله پنج كيلومتري ضلع شرقي جاده جيرفت به كهنوج واقع شده است .
 
روستاي بروات : بروات يكي از آبادي هاي حومه شهرستان بم است كه در پنج كيلومتري آن قرار دارد و مركز بخش مركزي شهرستان مذكور است . بهترين خرما (مضافتي) و مركبات شهرستان بم در اين روستا توليد مي شود .

روستاي باغ دشت : اين روستا در جنوب غربي شهرستان بم در مجاورت جاده كمربندي كرمان به زاهدان واقع شده و با قنات هاي متعدد و سرسبزي درختان مسير نهرهايش به تفريحگاه و استراحتگاه عمومي مردم و مسافرين تبديل شده است .

روستاي شهداد : شهداد يكي از بخش هاي شهرستان كرمان است و در پست ترين نقطه كوير كه حداكثر 300 متر از سطح دريا ارتفاع دارد ، قرار گرفته است و قنات هاي متعدد دارد . از محصولات اين روستا خرما ، مركبات و حنا است و مركبات آن از جهت شيريني و لطافت كم نظير است . خرابه هاي شهر قديمي شهداد كه به 4000 سال قبل از ميلاد تعلق دارد ، در دشت لوت شهداد در جوار شهر جديد كشف شده است .

روستاي سه كنج : سه كنج يكي از آبادي هاي بزرگ و مركز دهستان سه كنج است كه در شرق ماهان و شمال جاده بم- كرمان (شش كيلومتري راه فرعي بعد از پليس راه) قرار دارد . سه كنج تا شهر كرمان 50 و تا ماهان 15كيلومتر فاصله دارد . اين نقطه از معروف ترين گردشگاه هاي كرمان است . مزار شيخ علي بابا از مريدان معروف شاه نعمت الله ولي نيز در سه كنج است .

روستاي ميمند : ميمند مركز دهستان ميمند از شهرستان شهربابك و يكي از روستاهاي شگفت انگيز ايران مي باشد . مسجد ميمند از ديدني هاي اين روستاست. خانه هاي قديمي اين روستا مانند مناره هايي در دل كوه كنده شده اند.

روستاي پاريز : پاريز از توابع شهرستان سيرجان است كه در فاصله 64 كيلومتري شمال سيرجان قرار دارد ، از معدود روستاهاي بزرگ فعلي اين شهرستان است .

يخچال حاج آقا علي : يخچال حاج آقاعلي در روستاي عباس آبادحاجي در شش كيلومتري شمال رفسنجان واقع شده است . بنا در دوره قاجار ساخته شده است و مصالح ساختماني بكار برده شده در آن شامل خشت ، اندود كاهگل ، آجر و قلوه سنگ (در چاله يخ) مي باشد .

يخچال كبوتر خان : يخچال كبوتر خان رفسنجان در روستاي كبوترخان در 23 كيلومتري شرق رفسنجان واقع شده است . ساختمان آن مربوط به دوره ساساني است و مصالح به كار رفته در آن خشت و اندودكاه گل مي باشد . اين يخچال در حال حاضر دچار فرسايش شديد گشته و رو به ويراني مي رود.

يخچال لنگر ماهان : خچال لنگرماهان در خارج روستاي لنگر در پنج كيلومتري شمال شرقي ماهان قرار دارد . بناي آن مربوط به دوره قاجار است . براي ساخت اين يخچال از خشت با اندود كاه گل و همچنين قلوه سنگ (در پي)استفاده شده است . اين بنا به علت بارش برف و باران آسيب ديده است و در حال حاضر متروك مي باشد .

يخچال مؤيدي : يخچال مؤيدي كرمان در خيابان ابوحامد شهر كرمان قرار دارد . قدمت آن احتمالاً به دوره صفوي مي رسد و مصالح استفاده شده در ساخت آن شامل خشت خام و ملات گل و اندود كاه گل مي باشد . در حال حاضر اين بنا از طرف سازمان ميراث فرهنگي مورد مرمت قرار گرفته است .

 يخدان مويدي ( خارج از كرمان ) : اين اثر تاريخي كه در گذشته خارج از شهر كرمان قرار داشت ، اكنون به علت توسعه و گسترش شهر در جوار خيابان ابوحامد واقع است . عناصر تشكيل‌دهنده يخدان شامل مخزن ، حصار ، استخر و چاله‌يخدان است . پلان مخزن دايره شكل است كه گنبدي از نوع بستو بر روي آن احداث شده است . حصار آن نسبتاً بلند و ‪ ۱۲متر ارتفاع دارد . مصالح بنا خشت خام و ملات گل است . كاربري يخدان در گذشته نگهداري يخ براي ايام تابستان مردم بوده است . اين بنا در اواخر دوره صفوي بنا شده و نام مويدي از آن نظر است كه قنات مشهور به مويدي آب آن را تامين مي‌كرده است .

يخچال محمود آب : يخچال محمود آباد سيرجان در ابتداي روستاي محمود آباد سيد در20 كيلومتري سيرجان قرار دارد . قدمت آن احتمالاً به اوايل دوره قاجار مي رسد و مصالح به كار رفته در آن خشت خام و اندود كاهگل مي باشد . در حال حاضر گنبد بنا دچار فرسايش شديدي شده است و كاربردي ندارد .

يخچالهاي حاج رشيد : يخچالهاي حاج رشيد سيرجان (دو يخچال) در نزديكي بلوار شيخ فضل الله نوري شهر سيرجان واقع شده اند . تاريخ ساخت آنها سال 1271 هجري قمري است و مصالح به كار رفته در ساختمان آنها شامل لاشه سنگ ، قلوه سنگ و خشت مي باشد . اين دو يخچال و ديوار آنها توسط سازمان ميراث فرهنگي مرمت شده و فعلاً كاربردي ندارد .

تنوع گويش و لهجه در كرمان زياد به چشم مي خورد و نا گفته نماند كه كرماني ها ، اصولا بيش از ساير مناطق فارسي صحيح را (كه همان فارسي دري باشد) تكلم مي كنند . در اين جا به چند نمونه از اصطلاحات زباني از جملهمثل هاي رايج در كرمان همراه با ترجمه آن اشاره مي شود .
1 -شله زرد ’ كه معمولا در ايام سوگواري طبخ مي شود در كرمان به آن ’ابراهيمخاني ’ نيزگفته مي شود .
2 -مفهوم (فتنه) سرو صدا يا حرفهاي بي ربط اوسونگلسون       
3 -انگل چنگل- چيزي را دستكاريكردن
4 -انجوجه ( تخمه آ‏فتاب گرددان )
5 -آرا- بزك يا آرايش كردن زنان
6 -آبپاش- آبسه دندان
7 -اس پس - يونجه                        
8 -اوتا - نخ قرقره
9 -اق - اظهارتنفر

درياچه ها
در استان فارس درياچه هاي متعددي وجود دارد . بيشترين تعداد درياچه هاي دائمي كشور در استان فارس وجـود دارد . اين درياچه ها نقشي مهم در چرخه زيست محيطي و طريقه زندگي دارد . درياچه هاي استان فارس را مي توان به درياچه هاي آب شور و درياچه هاي آب شيرين تقسيم بندي نمود. درياچه هاي آب شور استان عبارت است از : درياچه مهارلو، بختگان، طشك و هيرم. درياچه هاي آب شيرين استان عبارت است از : درياچه پريشان، تالاب ارژن، برم شور، درياچه كافتر، هفت برم، درياچه سد درودزن. وسعت درياچه هاي شور استان تقريبأ 145000 هكتار و وسعت درياچه هاي آب شيرين تقريبأ 30000 هكتار مي باشد.

درياچه برم شور : درياچه برم شور در 25 كيلومتري منطقه بابامنير قرار دارد و حداكثر طول آن پنج كيلومتر است .

درياچه پريشان (فامور) : اين درياچه در سه كيلومتري روستاي ايازآباد كه در 12 كيلومتري كازرون قرار دارد، به وجود آمده است. آب درياچه پريشان شيرين است ولي براي آشاميدن چندان مناسب نيست .

درياچه مهارلو : اين درياچه در 27 كيلومتري جنوب‌ شرقي شيراز واقع شده است . اين درياچه از نظر كيفي شور و غيرقابل استفاده است . از آب اين درياچه، براي تهيه استخراج نمك طعام استفاده مي‌شود و مكاني مناسب براي زيست پرندگان و حيوانات وحشي محسوب مي‌شود . وسعت درياچه 600 كيلومتر مربع است .

درياچه و تالاب ارژن : وسعت تقريبي اين درياچه در حدود 2000 هكتار و از جمله درياچه‌هاي آب شيرين كشور است . اين درياچه بخشي از منطقه حفاظت شده ارژن و پريشان است كه در فاصله 60 كيلومتري شيراز و در مجاورت جاده اصلي شيراز- بوشهر قرار دارد.

درياچه برم فيروز سپيدان : درياچه زيباي برم فيروز سپيدان در ارتفاعات حاشيه شمالي شهراردكان در كنار جاده اردكان - مارگون - كمهر واقع شده است . آب اين درياچه از برف هاي ارتفاعات تأمين مي شود.

كوه ها
كوه سفيد : اين كوه مطابق با جهت عمومي زاگرس از شمال غربي به جنوب شرقي كشيده شده و با 3943 متر ارتفاع ، بلندترين نقطۀ شهرستان اقليد است كه در شمال شرقي استان قرار دارد .

كوه گر : اين كوه در شمال شهرستان مرودشت قرار گرفته و 3109 متر ارتفاع دارد . جهت عمومي كوه هاي اين شهرستان نيز مطابق با جهت عمومي زاگرس (شمال غربي- جنوب شرقي) مي باشد.

خرمن كوه : اين كوه در شمال شهر فسا قرار دارد و مرتفع ترين نقطه اين شهرستان محسوب مي شود . ارتفاع قله آن در حدود 3183 متر از سطح دريا است.

كوه تودج : اين كوه از تنگ كرم آغاز مي شود و در جهت شمال غربي و جنوب شرقي امتداد مي يابد . بلندترين قله آن با 3150 متر ارتفاع در شمال شرقي داراب واقع شده است . كوه خرمن كوه و تودج در تمام زمسان و گاه با اوايل تابستان پوشيده از برف است.

كوه ختابان بوانات : اين كوه در شش كيلومتري جنوب و جنوب باختري بوانات قرار گرفته و 3362 متر ارتفاع دارد . اين كوه در دو قسمت ختابان خاوري و ختابان باختري قرار دارد و رودخانه هاي سرميدان و بوانات از اين كوه سرچشمه مي گيرند.

كوه قلات بوانات : اين كوه در در 15 كيلومتري شمال باختري سوريان قرار دارد و ارتفاع آن 2550 متر مي باشد . اين كوه به صورت رشته باريك و طويلي از شمال باختري به جنوب خاوري كشيده شده و دره بوانات را از حوضه آبريز كوير ابركوه جدا مي سازد.

كوه قند يله : اين كوه در دو كيلومتري خاور سوريان قرار گرفته و دره ها و گردنه هاي معروفي در اين كوه وجود دارد . كوه قنديله 2350 متر ارتفاع دارد و از طرف باختر به رشته كوه قلات متصل است.

رودخانه ها

رودخانه شادكام : اين رودخانه كه در گذشته به نام رودخانه سارياتن مشهور بود، از چشمه اي به همين نام در ارتفاعات كوه آلماليجه سرچشمه مي گيرد و پس از آبياري دشت نمدان، به درياچه كافتر مي ريزد.

رودخانه فهليان : اين رودخانه كه مهم ترين رودخانه شهرستان ممسني است ، از به هم پيوستن رودخانه شش پير و رودشير به وجود آمده است كه پس از عبور از كنار كوه قلعه سفيد، وارد منطقه فهليان مي شود .

رودخانه تنگ شيو : اين رودخانه از كوه هاي كهگيلويه و بويراحمد سرچشمه مي گيرد و پس از طي مسافتي ، در خاك كهگيلويه وارد منطقه ممسني مي شود و در دهستان رستم به رودخانه فهليان مي پيوندد.

رودخانه آغاج : اين رودخانه از دامنه كوه تابسك در دهستان دشمن زياري سرچشمه مي گيرد و پس از عبور از ميان دره اي در ناحيۀ شمال غربي شيراز ، در حوالي چهل چشمه از منطقه ممسني خارج مي شود.

رودخانه رودشير : اين رودخانه كوچك از كوه هاي منطقه جاويد سرچشمه مي گيرد و در دهستان جاويد جريان مي يابد و پس از طي مسافتي به رودخانه شش پير در شهرستان ممسني مي ريزد.

از ديگر رودخانه هاي اين استان رودخانه شش پير، رودخانه پيرآب، رودخانه كر، رودخانه سيوند، رودخانه قره آغاج، رودخانه بشار، ودخانه مارگان، رودخانه چوبخله، رودخانه شور جهرم، رودخانه شور لار، رودخانه مهران شور، رودخانه فيروز آباد، رود پلوار، رودخانه پل فسا، رودخانه خشك، رودخانه دالكي، موند (مند)، رودخانه گله دار ، رودخانه شادكام اقليد، رودخانه اوجان اقليد.

فارس در كتيبه هاي هخامنشي به صورت پارسه و در نوشته هاي يوناني به شكل پرسيس آمده و معرب آن فارس است . يونانيان نام ايالت پرسيس را به اشتباه بر تمام ايران اطلاق مي كردند . در جنوب ايران تا كرانه هاي خليج فارس، سرزميني گسترده است كه از روزگاران باستان، پارس ‌(فارس) نام داشته و از آغاز دوره اسلامي مركز آن شيراز بوده است . اين سرزمين، از چند هزار سال پيش زيستگاه پر رونق اقوام بومي ايران، و به ويژه، عيلاميان بوده و از اين قوم، آثار بسياري در گوشه و كنار فارس، هم چون كورنگون ممسني، نقش رستم، تخت جمشيد ( مرودشت) به جاي مانده است . سه هزار سال پيش از اين، قومي كه خود را آريايي مي خواندند، از جنوب روسيه امروزي به فلات ايران سرازير شدند و پس از زد و خوردهاي فراوان با بوميان آن سامان، به پيروزي رسيدند و براي خود سكونتگاه هايي بر پا داشتند . بيشتر اين آرياييان، چوپان و گله دار و كوچ نشين بوده زندگي قبيله اي داشتند . دين آنان، گونه اي بينش توحيدي بود . آنان به خداي يگانه و بزرگي به نام اهورامزدا ايمان داشتند و نيروهاي طبيعي، مانند :‌ آب، آتش، باد، خاك و خورشيد را داراي فره ايزدي پنداشته سرچشمه بدي ها و تاريكي ها را در وجود اهريمن مي جستند . اين آرياييان، قبيله هاي بزرگي داشتند كه معروف تر از همه پارسيان، مادها، سكاها، بلخيان، سغديان، خوارزميان، هراتيان و پارتيان بودند . همه اين قبيله ها به يك زبان بزرگ اما با لهجه هاي متفاوت سخن مي گفتند و سرزمين خود را به نام " آريا وئيج" (ايران ويج) مي خواندند . پارسيان، يكي از اقوام ايراني بودند كه در سه هزار سال پيش به فارس آمدند و در چند مكان، از جمله در انشان (ماليان در 46 كيلومتري شمال شيراز) و پاسارگاد ساكن شدند . پايتخت آنان، نخست پاسارگاد بود كه بعدها، به همدان انتقال يافت .

كاروانسراي احمدي : كاروانسراي احمدي در كنار بازار وكيل ، متشكل از قسمت اندروني و بيروني با تعداد زيادي حجره در دو طبقه و ايوان هايي با ستون هاي يكپارچه سنگي، تزئينات كاشي كاري، صحني با حوض مدور و خوش نقش ، درهاي چوبي و قديمي و يك سنگاب (ظرفي بزرگ كه از سنگ سازند و در حياط مساجد و تكايا جاي دهند و در آن آب ريزند تا تشنگان از آب آن بنوشند) قديمي است .

كاروانسراي روغني : اين كاروانسرا در كنار راسته اصلي بازار وكيل قرار دارد و از طريق دالاني با آن مرتبط است . اين بنا داراي صحن در ميانه و حجره هايي در اطراف آن، ازاره ( آن قسمت از ديوار اتاق و يا ايوان كه از كف طاقچه تا روي زمين بود) سنگي حجاري شده و تزئينات كاشي كاري است.

كاروانسراي سروي : كاروانسراي سروي در مركز ني ريز قرار دارد و در قديم كاروان هاي تجاري استان هاي كرمان، يزد، بندرعباس و فارس، در اين كاروانسرا استراحت مي كردند .

كاروانسراي فيل : اين بنا بين بازار شمشيرگرها و تركش دوزها، در سمت غربي بازار وكيل قرار دارد و ورودي آن از طريق بازار شمشيرگرها است .

كاروانسراي گمرك : اين بنا بعد از كاروانسراي احمدي در بازار وكيل واقع شده و كاركرد اصلي آن در ارتباط با گمرك بود .

كاروانسراي ني ريز : اين كاروانسرا در مركز شهر ني ريز قرار دارد . در گذشته كاروان هاي تجاري استان هاي كرمان، يزد، بندرعباس و فارس كه از اين مسير عبور مي كردند، در اين كاروانسرا كه به عنوان يك مركز مهم تجاري مطرح بود، استراحت مي كردند .

كاروانسراهاي عهد ساساني فيروزآباد : بناهايي كه معروف به كاروانسراهاي عهد ساساني هستند، در سه كيلومتري جنوب آتشكده ساساني در فيروزآباد واقع شده اند . اين كاروانسراها ، نمونه واقعي جايگاه سكونت انسان را در مشرق زمين نشان مي دهد

كاروانسراى قوام آباد : در كنار مقبره كوروش ، در دوره صفوى كاروانسراى سنگى احداث مى شود كه براى استراحت بازرگانان و تجار از آن استفاده مى شده است . اين كاروانسرا امروزه به قوام آباد شهرت دارد .

كاروانسراي ايزدخواست : كاروانسراي ايزدخواست در شمال شرقي رودخانه اي به همين نام بنا شده است و مي گويند يكي از 999 كاروانسرايي است كه شاه عباس صفوي در دوران تبعيدش بنا كرده است .

كاروانسراي ميان‌كتل : در 35 كيلومتري شهرستان كازرون و در منطقه دشت ‌برم پس از ورود به روستايي با همين نام و حركت به سوي كتل‌پيرزن با طي مسافتي حدوداً پنج كيلومتر به بقاياي كاروانسرايي زيبا به نام «ميان‌كتل» مي‌رسيم كه در بين مردم به كاروانسراي «شاه‌عباسي» نيز معروف است .

كاروانسراي كنار تخته : كاروانسراي شهر كنار تخته كه يكي از اين سه كاروانسرا است و تا 50 سال پيش از آن استفاده مي شده است 3000 متر مربع وسعت دارد و شامل بازار، حمام، مسجد و آب انبار بوده است كه اكثرا مردم آن را تخريب و تصرف كرده اند.

كاروانسراي خان زنيان : در 50 كيلومتري جاده شيراز به كازرون و بخش ارژن شهر شيراز يك كاروانسراي زيبا و بزرگ از دوران قاجاريه برجاي مانده كه به نام خان زنيان معروف است.

پل آب رساني تنگ دالون : اين پل در مسيرلار- بندرعباس و در حدود 115 كيلومتري لار در" تنگ دالون" واقع شده و وظيفه انتقال آب را از يك كناره دره به كناره ديگر آن بر عهده داشت. طول پل حدود 90 متر و عرض رويه آن 10/1 متر است .

پل ايزدخواست : اين پل نزديك روستاي ايزدخواست و مجاور كاروانسرايي در مسير كاروان رو شيراز- اصفهان ، در دوره صفوي ساخته شد . اين پل 50/67 متر طول - با احتساب جان پناه ها – 50/4 متر عرض و حداكثر سه متر ارتفاع دارد.

پل پاسارگاد : بقاياي اين پل در جريان حفاري هاي باستان شناسي، در محدوده كاخ ها و باغ هاي پاسارگاد كشف و شناسايي شد . پل پاسارگاد 16 متر طول دارد كه تقريباً برابر با پهناي بستر رودخانه (65/15 متر) است.

پل خان مرودشت : اين پل نزديك مرودشت و در مسير شيراز- اصفهان روي رودخانه كر بنا شده و از آثار دوره صفويه است كه بين سال 1021 تا 1043 هـ. ق توسط " امامقلي خان" حكمران فارس ساخته شده است.

پل دارابگرد : بقاياي پل در12 كيلومتري داراب و كنار دروازه شهر قديمي دارابگرد واقع شده و از آثار دوره ساساني است . اين پل ، ارتباط شهر دارابگرد را با نقاط ديگر از روي خندق دور شهر فراهم مي ساخت.

پل رودخانه خشك شيراز : اين پل در داخل شهر شيراز و نزديك دروازه اصفهان واقع شده و ظاهراً از ساخته هاي كريم خان زند است كه بعدها تعمير و بازسازي شده است . اين پل به نام پل "علي ابن حمزه" نيز مشهور است.

پل شهر قديمي استخر : بقاياي اين پل در شمال شرق و خارج از حصار و دروازه شهر قديمي استخر- واقع در جلگه مرودشت – و بر بستر رود پلوار واقع شده و ظاهراً از آثار دوره ساساني است.