ميرزا نورالله عمان ساماني چهار محالي

نام پدر: ميرزا عبدالله
تولد و وفات: (۱۲۶۴ -۱۳۲۲) قمري

ملقب به تاج‌الشعرا. وي در قصبۀ سامان به دنيا آمد و در خانواده‌هاي اهل علم و ادب پرورش يافت. پدر بزرگ و پدر و برادران او نيز شاعر بودند. نورالله پس از فراگيري علوم زمان ، در خدمت آقا ميرزا محمدهادي به تصوف گرائيد. وي مؤلف "تذكرهٔ‌الشعرا" ي ناتمامي است در ذكر احوال و آثار شعراي چهار محال و بختياري كه بنا به آوردۀ آقاي دكتر  نوائي ، ‌ در "حديقهٔ‌الشعراء" ، استاد جلال همائي ، در مقدمه "ديوان طرب" ، آن را "سفينهٔ‌الدرر" ناميده است و آقاي احمد گلچين معاني در "تاريخ تذكره‌هاي فارسي" و علامه معلم حبيب‌آبادي در "مكارم‌الآثار" نيز كتاب فوق را تحت عنوان "مخزن‌الدرر" ذكر كرده است. در قريۀ سامان وفات يافت و در قبرستان وادي‌السلام نجف مدفون است. در تاريخ تولد و وفات او اختلاف وجود دارد كه صاحب "مكارم‌الآثار" به‌ رفع اين اختلاف‌ها پرداخته است. از آثار ديگر وي: "ديوان" شعر ، شامل قصايد ، غزليات و مقطعات؛ "گنجينهٔ‌الاسرار" ، مثنوي بر وزن "زبدهٔ‌الاسرار" ، در مراثي حضرت سيدالشهداء.

آصف قهفرخي:
علي محمد معروف به كربلائي ميرزا متخلص به «آصف» بسال 1273 هجري، قمري در قهفرخ (فرخشهركنوني) بدنيا آمده و بسال 1338 هجري قمري در سن 65 سالگي از دنيا رفت و در محلي بنام «آصفيه» در فرخشهر دفن گرديد. شغل او «بقالي» و صاحب ديوان اشعار شامل: غزل، قصيده وقطعات است. مثنوي نامه، سروش نامه، مطايبه نامه و بيان الحق از سروده هاي اوست.
غزل زير از آصف قهفرخي است:

هرچه كني بكن ، مكن رنجه دل فكار من         هرچه بري ببر ، مبر صبر من و قرار من
هرچه بري ببر، مبر رشته الفت اي صنم           هرچه دهي بده ، مده وعده انتظار من
هرچه خوري بخور،مخورباده به بزم مدعي      هرچه كشي بكش،مكش پازسر مزار من
هرچه زني بزن،مزن پنجه بخون عاشقان       هرچه شوي بشو، مشو آفت جان زار من

هرچه نهي بنه، منهبردل«آصف » آرزو
هرچه روي بر،مرو دردم احتضار من