جنگل
استان همدان فاقد جنگل هاي انبوه و گسترده است و پوشش گياهي آن منحصر به رويش استپي و رويش برخي از انواع گياهان و درختان است . اين استان در گذشته داراي جنگل هاي وسيع بوده، اما در حال حاضر فقط قسمتي از كوه هاي شهرستان نهاوند (حدود 100 هكتار) داراي پوشش گياهي جنگلي است كه بيش تر آن را درختان بلوط تشكيل مي دهد . درختان استان همدان را بنه ، ارژن ، زبان گنجشك و زالزالك به همراه گياهان دارويي مثل گل گاو زبان ، شيرين بيان ، عناب ، آويشن ، خاكشير ، رازيانه ، كاسني ، كاكوتي ، گون و كتيرا تشكيل مي دهند كه در نقاط مختلف اين استان مي رويند . در شيارهاي فرسايش يافته در بستر رودخانه هاي فصلي ، گونه هاي درختچه اي به صورت تك درخت يا گروه هاي درختي (مانند گز) ديده مي شود و در بعضي از نواحي مرطوب درختچه هاي سياه تلو بيشتر نمايان است . به طور كلي دوره رويشي در استان همدان كوتاه است و فقط حدود چهار ماه در سال طول مي كشد . البته برخي از گياهان و درختان مقاوم به سرما مانند : تيره بيدها مثل بيد سفيد و بيد مجنون ، انواع صنوبرها مانند نارون ، زبان گنجشك ، اقاقيا ، ارغوان و چنار نيز در همدان ديده مي شوند ، اما روي هم رفته آب و هواي اين استان براي رويش بسياري از گياهان حتي گياهان مناطق استپي مناسب نيست . اين استان همچنين گونه هاي مختلفي از حيات وحش را در خود جاي داده است . اين گونه ها شامل پستانداران ، پرندگان ، آبزيان و خزندگان مي شوند . قوچ ، ميش، كل و بز پستانداراني هستند كه در ارتفاعات استان همدان زندگي مي كنند . نژاد اين حيوانات دو رگه است و از مخلوط قوچ و ميش اصفهاني و قوچ و ميش ارمني به وجود آمده اند . در اين استان ؛ پلنگ و گرگ نيز زندگي مي كنند . پستانداران ديگر اين استان عبارت اند از : روباه ، شغال ، گراز ، سمور ، بز كوهي ، آهو ، كفتار و خرگوش . پرندگان زيادي نيز در اين استان زندگي مي كنند كه از جمله اين پرندگان مي توان به كبك ، تيهو ، درنا ، بلدرچين ، قرقاول ، كركس ، قمري ، لك لك ، حواصيل خاكستري ، عقاب تالابي ، عقاب شاهي ، بحري ، صعوده ابر و سفيد ، سينه سرخ ، آنقوت ، شاهين ، قرقي و چكاوك اشاره كرد . مهم ترين خزندگان منطقه را نيز مارها و مارمولك ها تشكيل مي دهند كه مارها به سه دسته ي غير سمي مثل مار درختي ، مار شلاقي ، مار چليبر ، مار آتش ، مار پلنگي ، تيرك مار ، نيمه سمي مثل سوسن مار و ويله مار و سمي مثل افعي تقسيم مي شوند .
منطقه حفاظت شده لشگردر : منطقه حفاظت شده لشگردر با وسعتي در حدود 16000 هكتار در شرق و جنوب شرقي ملاير قرار دارد . اين منطقه به سبب ويژگيهاي طبيعي داراي تنوع گياهي و جانوري مناسبي بوده و از اكوسيستمهاي پويا و كمتر دست خورده استان همدان محسوب مي شود . بلندترين ارتفاع منطقه 2758 متر از سطح دريا ارتفاع دارد . اين منطقه به جهت برخوردار بودن از شرايط لازم ابتدا در بهمن ماه سال 1363 به عنوان منطقه شكار ممنوع و سپس به جهت بهبود شرايط اكو لوژيكي و خصوصا زيستي در اسفندماه سال 1369 با جهد كوشش مجموعه پرسنل اداره كل حفاظت محيط زيست همدان با تصويب شورايعالي حفاظت محيط زيست عنوان « منطقه حفاظت شده را از آن خود كرد . اين منطقه به لحاظ موقعيت طبيعي و توپوگرافي داراي سه وضعيت كوهستاني ، تپه ماهوري و نسبتا دشتي مي باشد . مناطق كوهستاني زيستگاه كل و بز و مناطق تپه ماهوري زيستگاه گونه حمايت شده قوچ و ميش ارمني مي باشد و مناطق دشتي نيز به سبب تغيير نوع كاربري زمين از جانب روستائيان به صورت كشت باغات انگور درآمده است . (گونه هاي جانوري ) منطقه حفاظت شده لشگردر به سبب سيماي كوهستاني عدم دسترسي سهل و آسان به تپه ماهورهاي قابل توجه و پوشش گياهي نسبتاً مناسب از ديرباز وحوش قابل ملاحظه اي بوده است . گرچه جمعيت آنان در ساليان اخير سير نزولي شديد را طي كرده است اما پس از اعلام به عنوان حفاظت شده و حفظ و حراست آن احياي جمعيت وحوش روند مطلوبي را طي نموده است . از پستانداران منطقه مي توان پازن ، گوسفند وحشي ، گرگ ، شغال ، روباه ، تشي ، خرگوش ، گوركن ، كفتار و رودك و از پرندگان كبك ، تيهو ، باقرقره ، عقاب طلايي ، فاخته ، دليجه ، كمر كلي ، پري شاهرخ و چكچك و از خزندگان انواع مار را مي توان نام برد .