آيت الله ملك حسيني: حضرت آيت اله ملك حسيني فرزند سيد صدرالدين (معروف به صدراله، حكيم و روحاني با نفوذ و مورد اعتماد مردم و عشاير منطقه) در سال 1303 (ه . ش ) در روستاي گوشه از توابع بويراحمد در جوار حرم جدش امامزاده قاسم (ع) پا به عرصه حيات گذاشت. سيد كرامت اله پس از پايان تحصيلات ابتدايي در تل خسرو در سال 1315 به شيراز رفته و به فراگيري علوم ديني پرداخت. مقدمه علوم و ادبيات عرب را در خدمت پدرش پي گرفت و سپس تحصيلات حوزوي خود را در مدرسه منصوريه از محضر اساتيد مسلمي چون حكيم احمد دارابي و آقا ميرزا عبدالكريم يزدي ادامه داد. وي از سال 1325 به قم عزيمت و قريب به 16 سال در محضر استوانه هاي فقهات و اساتيد مبرز از جمله آيت اله العظمي بروجردي، مرحوم آيت اله سيد محمد تقي خوانساري، مرحوم آيت اله حجت كوهكمري و مرحوم آيت اله سيد داماد يزدي گذراند و حدود نه سال در حوزه تدريس امام خميني (ره ) مشغول شد و تقريرات درس او را به رشته تحرير در آورد و بدين جهت مورد عنايت و توجه خاص حضرت امام (ره ) قرار مي گيرد. حضرت آيت اله ملك حسيني در سال 1340 به درجه اجتهاد نائل شدند. سپس به شيراز عزيمت و در مدرسه خان به تدريس طلاب پرداختند. ايشان در سال 1341 به انقلابيون پيوستند و تعقيب مداوم و لحظه به لحظه در مسافرت ها و بازديدها خصوصاً هنگام ورود به عرصه ايلات عشاير، تعرض مكرر به مدارس و بيت ايشان احضار، بازداشت و بازجوييهاي سخت گيرانه، تعطيل كردن مدرسه علميه و حوزه تدريس توسط رژيم، همگي نمونه اي از سوابق مبارزاتي ايشان مي باشد. در ماههاي آخر حيات رژيم پهلوي در تجمعي كه به دعوت ايشان و با حضور گسترده مردم در مسجد حبيب شيراز صورت گرفت با يورش وحشيانه عمال رژيم دستگير و به زندان عادل آباد منتقل شدند كه پس از بروز عكس العمل شديد و اعلان جنگ عشاير بوير احمد و اعتراضات آنها از زندان آزاد گرديدند. پس از آزادي براي تسريع در روند شكل گيري مبارزات مردم غيور استان كهگيلويه و بوير احمد به ياسوج آمده و به هدايت و پي گيري تظاهرات پرداختند. پس از پيروزي انقلاب اسلامي به عنوان نماينده امام و سپس نماينده مقام معظم رهبري در استان با حضور و همراهي مردم در صحنه هاي انقلاب، پي گيري مشكلات و انعكاس به مسئولين و تلاش در جهت رفع محروميت و تغيير چهره استان، تلاش در جهت حفظ وحدت و امنيت و رفع معارضات و اختلافات محلي و تأكيد بر حفظ ارزشها و شعائر اسلامي نمونه اي از عملكرد ايشان مي باشد.
 

سيد مير احمد تقوي: حجت الاسلام حاج سيد مير احمد تقوي در بهبهان متولد و دو سال بعد به سرزمين پدريش كهگيلويه منتقل شد. پدر او مرحوم آقا مير علي صفدرتقوي عالم شاخص و مشهور به فضل و تقوا در منطقه كهگيلويه بود. حجت الاسلام تقوي خواندن، نوشتن و مقدمات عربي و قرآن را نزد پدر آموخت، مقدمات را در بهبهان نزد مرحوم آقا شيخ عبدالهادي مجتهدي فرا گرفت و درسال 1328 عازم نجف اشرف شد. ايشان در نجف اشرف از محضر بزرگاني چون آقا شيخ محمد علي، آقا شيخ علي رشتي، آقا ميرزا كاظم تبريزي، آقاسيد جليل يزدي، آقاسيد عباس مهري، آيت اله حاج سيد اسداله مدني، آيت اله شيخ علي اصغر اراكي، آيت اله سيد علي سيستاني استفاده كردند. در سال 1338 به ايران بازگشت و در وطن خود كهگيلويه كه از محرومترين نقاط كشور بود سكونت گزيد و همه وجود خود را وقف ترويج دين و ارشاد مردم كرد. ايام ورود به منطقه مقارن با اجراي سياست هاي آمريكايي انقلاب سفيد بود. جامعه آن روز كهگيلويه از جهل و بي سوادي و نا آگاهي از آداب و احكام دين، گرفتاري در عقايد خرافي، ظلم و تعدي خوانين و مالكين حكومتي، هجمه فرهنگي حكومت پهلوي به باورها و ارزش هاي ديني رنج مي برد. ايشان با استحكام و اراده و جديت در عمل شهرت دارند و با تمام همت با هركدام از عوامل ذكر شده متناسب با ماهيت آن به مبارزه پرداختند. آقاي تقوي شخصاً به روستاها، ايلات و عشاير مي رفت و با آنها مي زيست و به آنان آداب و كمال دنيا و آخرتشان را مي آموخت. با آغاز انقلاب اسلامي به رهبري امام خميني (ره) همه آمال خود را در تحقق اين ا نقلاب مي ديد. لذا همه وجود خود را يكسره د رخدمت ترويج آن قرارداد. موقعيت و نفوذ اجتماعي منحصر به فردي كه داشت توانست مقام هاي دولتي را از سركوب انقلابيون باز دارد و زمينه حضور گسترده مردم را در فعاليت هاي انقلابي فراهم سازد و بدين ترتيب انقلاب را در منطقه كهگيلويه با درايت وبدون خسارت تا تحقق پيروزي هدايت كند. پس از انقلاب نيز هم خود را متوجه‌ تأسيس و استقرار نهادهاي انقلابي و افزون بر اين جلب توجه اولياي امر و به نيازهاي اساسي و گسترده اين منطقه كرد. حجت الاسلام تقوي به رغم دلبستگي به نظام مقدس جمهوري اسلامي از پذيرش مناصب رسمي در جمهوري اسلامي نيز اجتناب كرد حتي در يكي از ديدارهاي ايشان با حضرت امام (ره) در برابر تمايل آن بزرگوار براي تقبل امامت جمعه دهدشت، ايشان با همان تواضعي كه نسبت به امام داشتند از پذيرش اين سمت عذر خواستند. با تأسيس مدرسه علميه ولي عصر (عج ) دهدشت به تربيت طلاب همت گماشت و در تربيت طلاب روشي سختگيرانه دارند و حاصل اين روش تربيت دهها طلبه فاضل و متعهد مي باشد. يكي ديگر از فعاليت هاي ايشان رفع منازعات محلي است كه با وساطت ايشان به سهولت فيصله مي يابند. رسيدگي به خانواده هاي بي بضاعت، تاسيس مسجد و حسينه هاي بسيار و تجديد شكوهمند امامزاده سيد محمود (جد اعلاي ايشان) از ديگر آثار و بركات وجود ايشان است. ايشان با همه شهرت و نفوذ كلامي بسيار ساده وبي پيرايه زندگي مي كند و با آنكه از مراجع بزرگ عصر چون و حضرت امام خميني (ره)، آيت اله خويي و آيت اله شاهرودي اجازات مبسوطي داشته ولي از وجوهات شرعي استفاده نمي كند و زندگي شخصي خود را از طريق كشاورزي و مشغلات اندكي كه دارد اداره مي كند. از آثار قلمي او نيز مي توان مختصري از خاطرات، درآينه وجدان، مجموعه نامه ها و اعلاميه ها نام برد.