در يادداشت قبل، اشاره كرديم چطور هسته نبرد نيكي (هرمزد) بر بدي (اهريمن) شكل گرفت و اينكه هرمزد چگونه اقدام به تجهيز جهان و نيروهاي لازم براي مقابله با اهريمن پرداخت.

همان گونه كه اشاره شد، در مدت زمان سه هزار سال كه اهريمن پس از خوانده شده سرود مقدس (اهونور) مدهوش گرديده بود، هرمزد آفريدگان را به صورت مادي آفريد.  او از روشنايي بيكران (ذات مقدس خود) آتش، از آتش باد، از باد آب و از آب زمين و در آخر همه هستي مادي را آفريد.

هرمزد ابتدا آسمان را آفريد براي بازداشتن اهريمن و ديوان وي، سپس آب را آفريد براي از ميان برداشتن ديو تشنگي، آنگاه زمين را آفريد.  سپس گياه را آفريد براي ياري گوسپند.  سپس گوسپند را آفريد براي ياري مرد پرهيزگار و مرد پرهيزگار را آفريد براي از ميان بردن و از كار افكندن اهريمن و تمامي ديوان.

چگونگي آفرينش آنها به شرح زير است :

يكم آسمان؛ آسمان را بسيار روشن و شفاف از جنس الماس سخت و به شكل تخم مرغ بوجود آورد.  يك سر آن را به روشنايي بيكران وصل نمود و آن را همچون پوششي براي محافظت مخلوقات مادي بنا نهاد.  از نظر اندازه، طوري آسمان را گسترد كه درازاي آن با پهنايش يكسان باشد تا همچون زره­اي از هجوم اهريمن جلوگيري نمايد. 

هرمزد به ياري آسمان، شادي را آفريد. شادي براي اين آفريده شد كه در هنگام نبرد نيكي بر بدي، شادي به ياري نيك­مردان آمده و در زمان درآميختگي، ياور مردمان باشد.  آسمان در مدت زمان 40 شبانه­روز آفريده شد.  سپس هرمزد 5 روز درنگ نموده و شادي اختيار كرد.

دوم آب؛ هرمزد از گوهر آسمان آب را آفريد به اندازه­اي كه اگر مردي چهار دست و پا بر زمين قرار گيرد، آب تا شكم او بالا بيايد.  آب در مدت 55 شبانه روز بوجود آمد و هرمز، دگر بار پس از آفرينش آب، 5 روز درنگ نموده و به شادي پرداخت.

سوم زمين؛ هرمزد از آب زمين را پديد آورد.  او زمين را گرد و طوري آفريد كه درازا، پهنا و ژرفاي آن با يكديگر برابر باشد.  او يك سوم زمين را سنگي سخت، يك سوم ديگر آن را با ريگ­هاي رونده و يك سوم ديگر آن را از گل­هاي نرم بوجود آورد.  سپس ريشه و گوهر كوه­ها را در زمين كاشت كه بعدها از زمين رويدند.  آنگاه به كمك زمين، تمامي عناصر سودمند نظير گچ، آهن، گرگرد، روي و مانند آن را در داخل زمين وجود آورد.  بزرگترين بخش زمين كه در مركز آن قرار دارد را ايرانويچ (سرزمين ايران) ناميد.  زير اين زمين، همه جا آب قرار داشت.  زمين در مدت 70 شبانه روز آفريده و باز 5 روز را درنگ و به شادي پرداخت.

چهارم گياه؛  در ميانه زمين، رستني بدون برگ، خار، بي شاخه و پوست و شيرين بوجود آورد.  بعدها تمامي گياهان از تخمه آن بوجود آمدند.  سرشت گياه نيز آب مي­باشد.  گياه در مدت 25 روز آفريده و هرمزد، پس از آفرينش آن 5 روز دگر درنگ نموده و به شادي پرداخت.

پنجم گاو يكتا (گوسپند)؛  هرمزد گاو يكتا را در سرزمين ايرانويچ و به بلندي سه ناي آفريد.  اين گاو در كنار رود دائيتي (رودي كه در ميانه جهان جاري است) بوجود آمد.  گوهر و سرشت گاو يكتا از آتش است.  وي، گاو را سپيد و روشن همچون ماه آفريد و آب و گياه را به ياري او فرستاد.  گاو يكتا در مدت 75 روز آفريده شد و پس از آن نيز دوباره هرمزد 5 روز درنگ نموده و به شادي پرداخت.

ششم آدم را آفريد و نام او را كيومرث مقرر نمود.  كيومرث چون خورشيد نوراني و به اندازه چهار ناي بلندي داشت.  درازاي او همان اندازه بود كه پهنايش.  هرمزد، كيومرث را در سمت چپ رود دائيتي و گاو يكتا را در سمت راست آن آفريد. تمامي گونه آدميان از نسل كيومرث جود آمدند.  براي ياري كيومرث، خواب آسايش بخش را چون جواني 15 ساله بوجود آورد. مدت زمان آفرينش كيومرث، 70 روز بود كه بعد از آن، هرمزد از آفرينش جهان مادي فارغ گشته و 5 روز به جشن و شادماني پرداخت!

هرمزد، شش آفرينش را به شش گاهنبار آفريد.  در مدت يك سال كه 365 روز مي­باشد و دوازده ماه كه هر ماه سي روز و ماه آخر 35 روز.

ادامه دارد...