استان هرمزگان از نظر جغرافياي گياهي، در نواري از رويش هاي گرمسيري نيم كره شمالي قرار دارد. از ويژگي هاي آب و هوايي اين نوار رويشي كه در ايران از كرانه هاي استان هرمزگان و كرانه هاي درياي مكران(عمان) تا بندر گواتر در استان سيستان و بلوچستان ادامه دارد، بارش كم سالانه و تبخير چند برابر آن همراه با ديگر عوامل طبيعي است كه اين استان را نيز در بر گرفته و گوناگوني گونه هاي پوشش گياهي و كل رويش را در آن حساس و فقير ساخته است. به بيان ديگر پوشش گياهي هرمزگان، در پيوند با دگرگوني هاي به دست آمده از آب و هوا و جنس خاك، چهره گوناگوني به خود مي گيرد. از اين رو بيشتر گياهاني كه در منطقه مي رويند به ويژه گياهان كناره كرانه ها، بدون خزان هستند يا خزاني زودگذر دارند. بيشتر گياهان منطقه استپ از گونه هاي ويژه اي بوده كه در فصل گرم و خشك به حالت مرده يا نيم مرده در مي آيند و با دريافت نخستين باران جوانه زده به سرعت رشد مي كنند و سرسبزي ويژه اي به خود مي گيرند. گياهان استان هرمزگان را درختان گرمسيري كرانه اي كه تنومند و پايداراند، با كم آبي منطقه سازش داشته و داراي ريشه هاي بلندي هستند كه از هر سو در جست و جوي آب كشيده شده اند: تشكيل مي دهند. از اين درختان مي توان كهور، كرت، كنار گل ابريشم، گارم زنگي (لوز) و سمر را نام برد. گياهان شورپسند نيز از ديگر گياهان منطقه هرمزگان هستند كه در شوره زارها و شن زارها مي رويند كه به گياهان شورپسند معروف هستند. از اين گياهان مي توان گز و جر را نام برد كه براي ايجاد بادشكن و جنگل كاري و تثبيت شن هاي روان به كار مي روند. بعضي از گونه هاي آن، در نواحي كوير نيز ديده مي شوند. در كوهستان ها به دليل كاهش دما و بلندي كوه و دسترسي به رطوبت هوا، گوناگوني پوشش گياهي به اندازه اي است كه از دامنه تا ستيغ كوه، گونه هاي درختان گرمسيري، استپ بياباني، استپ كوهپايه اي و پوشش گياهي نواحي كوهستاني سردسير ديده مي شود. در كوه گنو، ‌نخست بوته هاي پراكنده اي وجود دارند كه با فاصله از يك ديگر رشد كرده اند و گونه هاي خانواده گندميان، گون، تك درختان مغير (مغيلان) در ميان آن ها پراكنده هستند. بالاتر از آن ها پوشش گياهي تغيير مي كند. در بلندي 1800 متري كوه گنو، بادام وحشي، ‌درخت چيره را تشكيل مي دهد، در حالي كه ديگر گونه هاي ياد شده هم چنان خودنمايي مي كنند. بالاتر از اين بلندي، در 2300 متري، جايي كه ستيغ چيره شده بر منطقه است، به دليل كاهش دما و دسترسي به رطوبت موجود در هوا، درختان سردسيري، چون كاج، سرو، زيتون وحشي، شمشاد وحشي و ... به گونه انبوه روييده اند. اين درختان در بعضي جاها به اندازه اي انبوه هستند كه گاهي آذرخش آن ها را در پهنه زيادي به آتش مي كشد از گياهان ديگر كوهستان هاي منطقه، از جمله كوه گنو كه بين ديگر گونه ها ديده مي شوند، گياهان دارويي است، كه براي بررسي و پژوهش بيش تر پيرامون آن ها، تا كنون بارها مورد بازديد كارشناسان ايراني و خارجي قرار گرفته و اداره محيط زيست هرمزگان نيز براي نگهداري و پاسداري از آنها، پوشش گياهي اين منطقه را در كنترل خود درآورده است. از نادر ترين پوشش هاي گياهي منطقه هرمزگان و جهان، جنگل هاي حرا است كه با شرايط ويژه اي در آب دريا رشد كرده، سپس گسترش يافته و جنگل هاي ابنوهي را به وجود مي آورند. درختچه حرا از ويژگي هاي اكوسيستم استان هرمزگان، به ويژه جزيره قشم است كه در نواحي پراكنده اي از تنگه هرموز به سوي خاور و اقيانوس هند، در كرانه هاي درياي مكران (درياي عمان) به ويژه در كرانه هاي بندر گواتر ديده مي شود. نام علمي حرا به نام دانشمند بزرگ ايراني ابوعلي سينا، نام گذاري شده است. درختان حرا آب شور دريا را شيرين ساخته و از آن تغذيه مي كنند.