حمام گله داري 
 حمام گله داري تنها حمام باقيمانده قديمي شهر بندرعباس است كه در محله اوزي‌ها قرار دارد و احداث آن دراواخر قرن سيزدهم هجري قمري صورت گرفته است. در حال حاضر به عنوان موزه مردم شناسي استان هرمزگان مورد بهره برداري مي باشد. در حاشيه خليج فارس و در بلوار ساحلي شهر بر روي بستري رسي كه قابليت نفوذپذيري آن به دليل اشباع شدن از آب دريا بسيار زياد است، يكي از حمام هاي قديمي به جا مانده شهر بندرعباس بنا شده است  اين بنا كه احتمالاً به دوره صفوي مربوط است در دوره قاجار( اواخر قرن 3 ه . ق) به وسيله حاج شيخ احمد گله داري به مسجد گله داري وقف شده است. بناي حمام به شكل مستطيل و سقف آن شامل چند گنبد كوچك و بزرگ است. حمام گله داري دو دوره مرمت را در سي سال گذشته پشت سر گذاشته است. در گذشته مردم از آن به عنوان حمام عمومي استفاده مي كردند. مصالح بكار رفته، از آنجا كه اين ناحيه داراي رطوبت بالايي است در اين بنا بيشتر از سنگ‌هاي دريايي - اسفنجي و ساروج محلي و گچ دستكوب استفاده شده ‌است. فضاي معماري حمام گله داري مانند ساير حمام‌هاي ديگر نواحي كوير مركزي داراي فضاهاي بينه، سر بينه، گرمخانه و خزينه ‌است. بنا داراي پنج گنبد بزرگ و كوچك است. در ورودي حمام گله داري راهرو هشتي كوچك قرار دارد تا دما و رطوبت، فضاي داخلي تنظيم شود. فضاي بينه به شكل هشت گوش ساخته شده و در اطراف آن چهار صفه يا سكوي نشيمن و رختكن ديده مي‌شود. سيستم گرمادهي حمام شامل انبار سوخت، آتشدان، ديگ، دودكشها و گودال جمع آوري خاكستراست. فضاي گرم كننده حمام كه به علت نگهداري گرما در عمق زمين قرار گرفته‌است، آب مصرفي حمام از چاهي به عمق ده متر كه هنوز پابرجاست، تامين شده‌ است. در وسط سقف حمام روزنه‌هايي به عنوان نورگير در هر يك از فضاها وجود دارد كه عمل نورگيري و تهويه در حمام توسط همين روزنه‌ها صورت مي‌گرفت. بدين ترتيب كه با بازو بسته كرودن در فصولي ازسال دما و رطوبت داخل حمام را تنظيم مي كردند. اين اثرتاريخي به شماره ۲۰۰۳ درفهرست آثار ملي، در سال ۱۳۷۴ خورشيدي به ثبت رسيده‌است.