مقبره الشعرا : يكي از جاذبترين اماكن تاريخي شهر تبريز است كه در محله قديمي سرخاب واقع است. اين مكان مدفن دهها تن از عرفا، دانشمندان و اديبان نام‌آور اين مرز و بوم مي‌باشد. معروف ترين اين بزرگان عبارتند ازمولانا محمد معروف به بابامزيد، باباحسن، خواجه عبدالرحيم آبادي، مولانا نظام الدين يحيي غوري، شيخ حسن بلغاري، مولانا محمد مغربي، سلطان پيرباب، شيخ معين الدين صفار، مولانا عبدالقادر نخجواني، مولانا بهاءالدين خاكي، مولانا ضياءالدين بزرگ، خاقاني شيرواني، اسدي طوسي، ابوالعلاء فلكي، ظهيرالدين فاريابي، قطران تبريزي، عصار تبريزي، انوري ابيوردي، شيخ محمد خياباني، ثقه الاسلام تبريزي و بالاخره سيدمحمدحسين شهريار.
اين مقبره تا پس از هجوم و غلبه عثماني‌ها در پايان سدة دهم هجري هنوز آباد و معروف بود ولي در دوران اشغال چندساله تركان به صورت ويرانه‌اي درآمد.
اين مكان در سال 1337 در پي احياء گورستان كمال، كه قبر دو كمال در آن واقع است مورد توجه مسئولين وقت قرار گرفت. در زمان بعد از انقلاب نيز از طرف مسئولين وقت وزارت ارشاد توجه بيشتري به آن شد تا اينكه بعد از مرگ استاد شهريار و دفن وي در اين گورستان، هم‌اينك يكي از مراكز جذب توريسم استان مي‌باشد.

سيد حمزه : بقعه‌ سيد حمزه‌ در محلة‌ سرخاب‌ تبريز قرار دارد. صاحب‌ كتاب‌ «روضات‌ الجنان‌ و جنات‌ الجنان‌» شكوه‌ و زيبايي‌ و بلندي‌ بنا را تعريف‌ كرده‌ و گنبد و عمارت‌ مقبره‌ را «از كمال‌ ارتفاع‌ با آفتاب‌ برابر» ستوده‌ است‌. سيد حمزه‌، كه‌ در دربار غازان‌ خان‌ از جايگاه‌ ويژه‌اي‌ برخوردار بوده‌ در سال‌ 714 هـ ق‌ به‌ دست‌ مغولان‌ كشته‌ شد و در بنايي‌ كه‌ ميرزا ابوطالب‌ - وزير آذربايجان‌- در همان‌ سال‌ بر آرامگاه‌ وي‌ احداث‌ كرده‌ به‌ خاك‌ سپرده‌ شد.

مقبره اوحدي مراغه‌اي – مراغه : اين بنا مدفن شاعر و عارف پارسي گوي ، ركن الدين ابوالحسن مراغي صاحب مثنوي جام جم است كه به سال 835 هـ . ق در گذشته است . بناي كنوني در سال 1352 توسط انجمن ملي ثبت آثار ملي بنا شده است.

اسكو - بقعه سلطان حسام الدين فرقد : اين بقعه بر فراز ككوه سلطان داغي سومين قله سهند قرار دارد و بر روي قبر آن سال 18 ه.ق ثبت شده است .

آرامگاه دو كمال : اين بنا واقع در تبريز و مدفن كمال الدين مسعود خجندي شاعر معروف قرن 8-9 ه.ق و كمال الدين بهزاد نقاش و مينياتوريست قرن 10 ه.ق است كه در ميان باغي مشجر و زيبا قرار دارد.

قبره شيخ شهاب الدين اهري – اهر : به نظر عده اي از محققين اين بنا در قرن هفتم ه.ق در زمان حياط شيخ داراي تشكيلاتي بوده است ولي در تاريخ عالم آراي عباسي قدمت اين بقعه به دوره شاه عباس صفوي نسبت داده شده است .

مقبره عون بن علي : اين بقعه در زمان ايلخانان مغول بر فراز بلندترين قله كوه سرخاب بنا شده است. اصل بنا مقبره و مسجد است، شامل 6 گنبد كه 9 اتاق در جهات شرقي، غربي و جنوبي با پوشش گنبدي و طاق آهنگ سه طرف آن را فرا گرفته است. در اواخر قاجاريه سالن در شمال گنبد خانه براي پيشگيري از رانش بنا به طرف دره شمالي اضافه شده است. هشتي در طرف جنوب و داراي ايواني با 5 ستون سنگي و اتاقهاي جانبي است كه طرفين آنرا ميلهاي سنگي بشكل مناره زينت ميدهد. معماري آن به شيوه ايلخاني است. در قرن نهم آباد بوده و در حمله عثمانيان تخريب گرديده و در زمان شاه عباس صفوي تجديد بنا شده است. بار ديگر در زلزله سال 1193 هجري ويران و اواخر قرن 13 توسط امين لشگر قهرمان ميرزا تعمير شده است. مقبره و مسجد محل زيارت و انجام مراسم مذهبي بوده است. نماي بيروني ساختمان سنگي با ايوان و ستونهاي سنگي مقرنسكاري شده و ميلهاي سنگي در طرفين بناست. نوع مالكيت بنا اوقافي است. اين بنا به عينال ، زينال يا عينالي و يا بقعه عون ابن علي نيز مشهور است بدليل ادعاي جماعت درويشان مبني بر اينكه اين بقعه مزار دو پسر حضرت اميرالمومنين علي عليه السلام است ولي بر اساس تحقيقات بدست آمده دفن شدگان در كوه سرخاب از فرزندان بي واسطه حضرت مولاي متقيان، اميرمومنان علي بن ابي طالب سلام اله عليه نبوده و شايد دو تن از پاكمردان و محبان  آن حضرت بوده اند كه نام عون بن علي و زيد بن علي داشته اند.
تعمير اساسي ديگري نيز از طرف اميرلشگر اسماعيل خان والي آذربايجان و فرمانده قشون شمالغرب در آن بنا به عمل آمده كه در سنگ نبشته منصوب به ديوار ايوان بقعه بدان اشاره شده است. در سالهاي اخير تعميرات اساسي از سوي سازمان ميراث فرهنگي كه شامل عمليات مربوط به استحكام بنا، عايقكاري پشت بام ها، توسعه ايوان ضلع شمالي جهت استراحت مراجعين و جلوگيري از رانش بنا صورت گرفته است.

مقبره آقا لار : مدفن سيد ميرفتاح الموسوي المراغي از علماي معروف مراغه متوفي به سال 1175 هجري مي باشد. بناي اوليه بقعه در سال 1175 هجري قمري به دستور ظل السطان احداث گشته و به موجب كتيبه سنگ مرمر سردر ورودي در سال 1247 هجري قمري به وسيله حاج عباسعلي بنابي كه خود در اين مقبره مدفون مي باشد، مرمت شده است.

مقبره سيد ابراهيم : وي‌ در زمان‌ آق‌قويونلوها حكمران‌ بعضي‌ از شهرهاي‌ آذربايجان‌ بوده‌ و در سال‌ 870 هـ ق‌ در گذشته‌ است‌. بقعه‌ داراي‌ صحن‌ و حرم‌ ساده‌ و بي‌ پيرايه‌ مي‌باشد و صندوق‌ چوبي‌ مشبكي‌ برروي‌ قبر نهاده‌ شده‌ و چهار تابلوي‌ روغني ‌قهوه‌ خانه‌اي‌ به‌ ديوارهاي‌ آن‌ نصب‌ گرديده‌ است‌.

مقبره شيخ سالار: اين مقبره مربوط به يكي از علماي شيعه ابو علي حمزه بن عيدالعزيز معروف به شيخ سالار از اهالي ديلم و طبرستان است او از شاگردان شيخ مفيد و علم الهدي بود