قلعه ارژنگ
اين قلعه در ضلع غربي دهكده ميناوند از توابع طالقان قرار دارد. قلعه ارژنگ در سال 544 به امر كيا محمد بن بزرگ امير ( 538- 557 ) ساخته شد. در اين قلعه راهروهاي زيرزميني وجود دارد كه برخي از آنها توسط تونل هايي به هم متصل هستند. ديوارهاي قلعه از سنگ و ساروج است. سفال هايي كه از اطراف قلعه به دست آمده مربوط به قرن 5 تا 7 هـ .ق است.

قلعه ايرج
اين قلعه نزديك روستاي جعفرآباد در شمال شرقي ورامين قرار دارد. ارتفاع متوسط ديوار قلعه 12 متر است و در اطراف قلعه به فاصله 100 متر سنگرهايي قرار دارد. اين قلعه به شكل مستطيل و مصالح آن از خشت و گل است و در نوع خود يكي از بزرگترين قلعه هاي ايران به شمار مي رود.

دژ گل خندان
اين دژ در روستايي به همين نام در جاده آسفالته رودهن – تهران بالاي پشته اي عظيم، مشرف به محل تلاقي دو رودخانه رودهن و بومهن، واقع شده است. اسلوب بنا يادآور دوره ساساني است و حصار عظيمي از قلوه سنگ هاي درشت دور تا دور دژ مستطيل شكل را فرا گرفته است. در چهارگوشه ي آن نيز چهار برج توپر براي استحكام و دفاع بهتر جاي دارد. پشته طبيعي كه دژ بر فراز آن قرار دارد، با شيبي تند به دره سرسبز مجاور منتهي مي شود. درمحوطه دژ سفال هاي متنوع از دوره ساساني به بعد مشاهده مي شود. به نظر مي رسد كه اين برج در طي قرن ها مورد استفاده بوده است.

دژ رشكان
يكي از دژها و قلاع محافظ هسته اوليه ري كه در چهار سوي ري ساخته شده بود، دژ رشكان است. اين دژ در چهار راه خط آهن بر بالاي كوه استوار برجاي مانده است. دژ رشكان با ساختاري متشكل از لاشه سنگ و ساروج ، از نظر قدمت متعلق به دوره اشكانيان است. اين دژ در گذشته با انتساب به «فخرالدوله بن ركن الدوله ديلمي» فخرآباد ناميده مي شد.  بخش هاي اصلي قلعه تا زمان قاجار نيز برجاي بود، اما امروزه قسمت اعظم آن تخريب شده است. ديوارهاي غربي اين دژ داراي سوراخ هايي براي تير و كمان است.

قلعه تبرك
قلعه تبرك امين آباد از بناهاي قرون نخست اسلامي است كه داخل بارو(ديوار بلند و مستحكمي كه به عنوان حفاظ دور شهر مي كشيدند) و حصار قرار داشت و از دوران خلفاي عباسي برجا مانده بود. اين قلعه تخريب شد و امروزه به دليل وجود برج نقاره خانه بر فراز آن، به «كوه نقاره خانه» معروف است.

قلعه سرخ حصار
در دامنه ارتفاعات مشرف به بيمارستان سرخه حصار واقع در حاشيه شرقي تهران ، سر راه تهران – آبعلي، قلعه ي كوچكي برجاست كه فاصله آن تا جاده آسفالته يك كيلومتر است. اضلاع اين قلعه حدود 15 متر است و دو برج نيمه مدور در اضلاع شرقي و جنوبي آن مشهود است. قلعه متعلق به قرن 5 و 6 هـ . ق يعني دوره سلجوقي است.

قلعه كي قباد
اين قلعه در فاصله سه كيلومتري شمال غرب روستاي «هرنج» طالقان بر فراز كوه قرار دارد و مربوط به دوره اسماعيليه است. از اين قلعه اكنون جز بقاياي ديوارهايي از ملات ساروج چيزي باقي نمانده است. حد فاصل ديوار شرقي و غربي حدود 100 متر است و در وسط محوطه، آثار يك حوض سنگي به چشم مي خورد كه به احتمال زياد براي جمع آوري آب باران و برف مورد مصرف بود. سفالينه هاي جمع آوري شده از سطح تپه به قرن پنجم هـ . ق تعلق دارد.

قلعه گبري
اين قلعه از قلاع محافظ هسته اوليه ري است كه در حد جنوب شرقي ري قديم و ميدان معلم ري امروز، واقع است. از آثار معماري اين قلعه تنها يك چهار ديوار به مساحت دو هكتار با ديوارهاي مرتفع از 10 تا 13 متر ، همراه چهار برج ديده باني باقي است. قدمت اين قلعه به دوره اشكانيان – حدود 2250 سال پيش – مي رسد.

دختر قلعه ي تنگ گسيل
«گسيل» يكي از آبادي هاي دهستان «شاد» است كه در سه كيلومتري شرق جاده اصلي كرج- چالوس واقع شده است. در اين قسمت از جاده يعني در 52 كيلومتري شمال كرج ، تنگه اي وجود دارد كه به تنگ گسيل معروف است. چندين سال است كه به دليل صعب العبور بودن اين تنگه، جاده اصلي از ميان تونلي كه در كنار تنگه ايجاد شده،مي گذرد كه به « قلعه دختر» معروف است. سفال هاي موجود در اين محوطه از نوع سفال هاي قرمز و نخودي بدون لعاب دوران اسلامي است. دو قطعه سفال لعاب دار بسيار ريز به دست آمده از اين قلعه، به سفال هاي سلجوقي و ايلخاني بسيار شباهت دارد.

ديگر قلعه هاي استان تهران: قلعه حصار قاضي ورامين از دوره ايلخاني، قلعه خاوه ورامين، قلعه قاسم آباد ورامين، قلعه خيرآباد، قلعه قشلاق در تويهدر 30 كيلومتري ري با طاق هاي سبك قاجار و پهلوي و آثار سفالينه مربوط به سلجوقي، قلعه ايرج در شمال روستاي عسگر آباد عباسي ورامين از قلاع ساساني، قلعه جليل آباد از توابع ورامين.