حدود سال 1965 تا 1971 ميلادي، هيأتي ژاپني در منطقه ديلمان به حفّاري پرداخت و در حسني‌ ‌محلّه، قلعه كوتي، نوروز محلّه، لسلوكان (رسول‌خان) و تپه خرم‌رود كاوش‌هايي انجام داد. در گزارش حفريات هيأت باستان‌شناسي ژاپني آمده است كه در ناحيه ديلمان ميان كوه‌هاي البرز، آن‌جا كه رودخانه پْل رود جريان دارد، دهكده‌هاي كوچكي چون ديلمان، ديارجان و امام، جاي گرفته‌اند. اين ناحيه، حوزه آب‌گيري ميان كوهستان است. سيماي طبيعت آن، زيبا با موقعيت سوق‌الجيشي و نيز مهد حكومت سلسله آل بويه بود. آثار به‌جاي‌مانده دوره برنز و آهن در تمام اين ناحيه پراكنده است. در اين حفريات، آثار زيادي از جنس مفرغ، سفال، اشياي زينتي و ظروف شيشه‌اي كشف شد و نتايج اين كاوش‌ها در كتاب چهار جلدي "ديلمان"، به زبان انگليسي و ژاپني در سال‌هاي 1965 تا 1971 توسط دانشگاه توكيو منتشر گرديد. از مهم‌ّترين اين آثار كه توجه بسياري را برانگيخت، آثار و ظروف شيشه‌اي مربوط به عصر پارت و ساساني است. كاوشگران ژاپني معتقدند كشف اين آثار مؤيد اين نكته است كه زادگاه اشيايي كه در ژاپن كشف شده‌اند، فلات ايران بوده است. "فوكايي" ارتباطات فرهنگي و مبادلات بازرگاني بين ژاپن و ايران در عصر پارت و ساساني را مطرح نموده و معتقد است، بسياري از پياله‌هاي شيشه‌اي مدور كه در گيلان يافت شده، پاسخگوي سئوالاتي چون محلّ ساخت پياله شيشه‌اي آرامگاه امپراطور آنكان و مشابه ديگر اشياي مهم مكشوفه در ژاپن نيز هست؛ مثل تكّه‌هاي پياله شيشه‌اي تراش برجسته كه سال 1953 در جزيره "آكينوشيما" يافت شد، يا پياله‌اي شيشه‌اي با تراش‌هاي مدور كه در سال 1963 از مقابر "كاشيوابارا" در "نارا" (قرن پنجم ميلادي) به‌دست آمده است. در سال 1340 شمسي، هيأتي به سرپرستي محسن مقدِم، سال 1344 و سال‌هاي بعد به سرپرستي علي حاكمي، سال 1353 به سرپرستي سيدمحمود موسوي و سال 5-1374 به سرپرستي رضا صدركبير در گيلان، حفّاري و آثار ارزشمندي را از خاك به دل موزه‌ها سپردند.