كم كم صداي پاي بهار به گوش مي رسد وزمستان با تمام ابهتي كه داشت كوله بار خود را بر دوش نهاده و مي رود . مي رود تا بهار سرسبز و دلنشين جلوه گر شود . زمين جامه سبز به تن مي كند و درختان سبز مي شوند و صحرا پر از گل هاي بهاري مي گردد وهمه چيز دگرگون شده و نو مي شود. مردم به پيشواز بهار مي روند وخانه تكاني يكي از كارهاي همه مردم ايران زمين است.دراشكورات هم مردم با برنامه هاي خاصي به پيشواز بهار مي روند. كه به چند نمونه از آن اشاره مي كنم. خانه تكاني : درگذشته اكثر خانه ها را دراين موقع گل كار مي كردند كه البته امروزه هم اين كار كم و بيش انجام مي شود .نوروز خواني : افرادي بعنوان نوروز خوان به خانه هاي مردم مي رفتند و با ترانه خواني به اصطلاح نوروز خواني مي كردند ودرمقابل تخم مرغ و فندق و گردو و... بعنوان انعام دريافت مي نمودند.مشعل روشن كني : بر مزار مردگان خود رفته و با روشن كردن مشعل يادشان را گرامي مي داشتند.سبزه بر سر درب خانه زدن : مقداري علف سبز را دسته كرده و بر سر درب منازل خود مي زدند و بدينصورت به بهار خوش آمد مي گفتند. وبايد بگويم كه يك رسم خوبي دراشكورات بوده و هست و آن اين است كه در عيد نوروز اكثر مردمان اشكور كه در شهرهاي مختلف ساكن هستند دراين ايام به اشكور آمده و جشن نوروز را در زادگاه خود برپا مي نمايند و به خانه هاي يكديگر رفته و ديد وبازديد مي كنند. والآن صداي پاي بهار به گوش مي رسد ومن دلم براي كوچه پس كوچه هاي زادگاهم تنگ شده است وچقدر دلم مي خواهد بروم تا سر كوه وبدوم تا ته دشت وبنشينم لب رود يا لب آن چشمه سرد ، وبنوشم آبي . بشنوم صداي بال پرندگاني را كه بر شاخه سار سبز درختان مي نشينند وغزل مي سرايند.