اين مجموعه ورزشي در حال حاضر ، بزرگترين مجموعه ورزشي شهر تهران مي‌باشد كه در جوار دهكده ‌المپيك قرار دارد. مسافرين ورودي از آزاد راه تهران _ كرج هنگام ورود به تهران، بخش هايي از تأسيسات اين مجموعه، به خصوص استاديوم فوتبال و دوميداني را در سمت چپ خود مشاهده مي‌نمايند. اين مجموعه با مركز تفريحي _ ورزشي و برگزاري مسابقه هاي بين‌المللي از جايگاه ويژه‌اي برخوردار است.

اين ساختمان كه در خيابان امام‌خميني(ره)، مقابل دانشگاه افسري نيروي زميني ارتش جمهوري اسلامي واقع شده همان خانه ملّت و خانه برگزيدگان است كه به مناسبت كاربري آن در امور سياسي و اجتماعي كشور و نقشي كه در ادوار مختلف داشته، شاخص مي‌باشد. خصوصاً كه تصوير اين بنا در پشت اسكناس‌هاي ۱۰۰ ريالي به چاپ رسيده است. اين بنا در هسته مركزي شهر به منظور كاربري و استقرار در يكي از خيابان هاي پرتردد به طور روزانه در ديد بسياري از مردم قرار مي گيرد.

قله دماوند در ۷۵ كيلومتري شمال شرق تهران است و بلندترين قلة رشته كوه هاي البرز است كه ارتفاع آن از سطح درياي مازندران ۵۶۳۶ متر و از سطح درياهاي آزاد ۵۶۷۱ متر است. گمان مي‌رود آتشفشان دماوند حدود يكصد هزار سال پيش خاموش شده باشد. يادگار اين آتشفشان ماقبل تاريخ سنگ هاي گوگرددار و تكه‌هاي گوگرد خالص و نيز حوضچه‌اي است به شعاع ۱۰۰ متر و عمق ۳۰ متر در قله قيفي شكل دماوند كه معمولاً آب برف در آن يخ زده است. درجه برودت هوا در قله دماوند ،در ميانه تابستان ، بين ظهر تا ساعت شانزده در حدود چهار درجه زير صفر است. دامنه دماوند در ارتفاع ۲۰۰۰ تا ۳۵۰۰ متري يكسره از گل هاي شقايق پوشيده مي‌شود.
     از مكان هاي جذاب در محدوده دامنه و كوهپايه آن، غارالملك ،واقع در سه كيلومتري بلور خارج از جاده و در مسير صعود به قله دماوند،و غار گل زرد ،واقع دريك كيلومتر مانده به بلور در مسير قله، است.
     از ديگر مناطق ديدني آن ناحيه لاريجان است كه داراي فضاي روستايي جذاب و آب گرم معدني است. آب معدني اين منطقه ،با ۳۰۰ حمام خصوصي و ۲ حمام همگاني، بسياري از مبتلايان به بيماري هاي جلدي، روماتيسم، مجاري تنفسي و عصبي را جذب مي كند.
     از ديگر مناطق ديدني دماوند دشت دوراو است كه با هشت متر برف در فصل زمستان ركورددار ريزش برف است و در تابستان جايي بسيار مناسب براي گذران اوقات فراغت مي‌باشد. مناسب‌ترين راه رسيدن به قله دماوند از طريق روستاي بلور در جاده هراز است.
     مسيرهاي پر رفت و آمد دماوند عبارتند از:
     مسير جنوبي : جاده هراز _‌ بلور _ ده رينه
     مسير غربي :جاده هراز _‌ بلور _ جاده سدلار _‌ دشت ورارو
     مسير شمالي : جاده هراز _ آب گرم لاريجان _ دهنان دل _ منطقه چمن _ گوسفند سرا
     مسير شمال شرقي : جاده هراز _ پلور _ آب گرم _ لاريجان _‌ده گز

آدرس: خيابان انقلاب

دانشگاه تهران از اولين مؤسسه هاي آموزشي در ايران است كه طرح آن از سوي علي اصغر حكمت‌، وزير معارف دوره رضاشاه‌، مطرح شد و درتاريخ ۸/۴/۱۳۱۱، به تصويب مجلس شوراي ملي رسيد و سپس درتاريخ ۸/۴/۱۳۱۳، پرديس مركزي آن افتتاح شد.
     اين دانشگاه در ابتدا ، براي شعبه‌هايي از جمله علوم معقول و منقول‌، علوم طبيعي و رياضي‌، ادبيات‌، فلسفه و علوم‌تربيتي‌، طب و فروع آن و حقوق و علوم سياسي تأسيس شد، اما به تدريج توسعه يافت و در نقاط ديگر شهر هم ساختمان‌هايي به آن اضافه شد.
     مجموعه پرديس مركزي دانشگاه تهران به مساحت ۲۲۴۰۰۰ مترمربع در محدوده دو خيابان انقلاب و پور سينا واقع است و دانشكده‌هاي پزشكي‌، دندان‌پزشكي ، داروسازي‌، فني مهندسي‌، علوم‌، ادبيات‌، هنرهاي زيبا و حقوق و علوم سياسي در آن قرار دارند.
     پرديس دانشگاه تهران از نظر محوطه سازي‌، زميني مستطيل شكل با محور طولي شمالي جنوبي و شيب آن از شمال به جنوب است‌. طراحي متقارن و محوري‌، حول دو محور شمالي جنوبي و شرقي غربي زمين‌، از ديگر عوامل حاكم بر طرح مجموعه بوده است كه به صورت طراحي دو مسير پياده از ورودي جنوبي آغاز و در شمال به فضاي سبز و دانشكده پزشكي ختم مي‌شود، و مسير اصلي شرقي غربي آن‌، زمين را به دو بخش مساوي تقسيم مي‌كند.
     از نظر معماري‌، ۱۹ بلوك مكعب مستطيل شكل در قطعه زميني به مساحت حدود ۱۰ هكتار، طرح كلي دانشگاه تهران را مي‌سازند. هر گروه آموزشي با نيازهاي فضايي ويژه به صورت‌هاي مختلف در مجموعه قرار گرفته است‌. دانشكده حقوق و علوم سياسي و دانشكده ادبيات در دو ساختمان چهار طبقه‌، دانشكده علوم در دو بلوك چهار و پنج طبقه مجزا و دانشكده فني در يك بلوك اصلي چهار طبقه و بلوك‌هاي مجزا طراحي شده است‌.
     دانشكده‌ها با وجود تمايزات عملكردي‌، نماهاي مشابهي دارند كه در نهايت‌، روحيه‌اي واحد و حاكم بر نماها را مي‌توان در آن مشاهده كرد. نماهاي اصلي و فرعي ساختمان‌ها به صورت متقارن طراحي شده اند كه نسبت به محور مياني ، ورودي‌هاي بنا نيز بر آن منطبق هستند. . ورودي‌هاي اصلي دانشكده‌ها رو به محوطه مياني و اغلب با عقب نشستگي ديواره‌هاي ساختمان و يا با رديف ستون‌هاي بلند تعريف شده‌اند. ورودي‌هاي فرعي دانشكده‌ها نيز اغلب با عقب‌نشستگي ديواره‌ها، يا با دو ستون در خارج بنا مشخص شده اند كه سقف پيش آمده‌اي را حمل مي‌كنند. دانشگاه تهران در سال ۱۳۱۴، با رياست علي اصغر حكمت و ۸۸۶ دانشجو در پنج دانشكده حقوق‌، پزشكي‌، فني‌، علوم و ادبيات‌، دوره جديد آموزش را در ايران آغاز كرد.

آدرس: خيابان انقلاب‌، چهارراه ولي‌عصر

بناي زيباي تئاتر شهر به شكل دايره‌، براساس طرحي از بيژن انصاري و مهندسي ناظر سردار افخمي‌، طي پنج سال ساخته شد و درسال ۱۳۵۰ ، گشايش يافت‌.تئاتر شهر ابتدا زيرنظر راديو و تلويزيون اداره مي‌شد، سپس تحت نظارت اداره فرهنگ قرار گرفت و پس از انقلاب نيز وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي سرپرستي آن را برعهده گرفت‌.
     تئاتر شهر چهار سالن نمايش دارد سالن اصلي با گنجايش ۵۷۰ نفر; سالن چهارسو با گنجايش ۱۲۰ الي ۴۰۰ نفر (كه وسعت دكور و صحنه امكان افزايش جمعيت را مي‌دهد) ; سالن شماره دو با گنجايش ۱۰۰ نفر و سالن قشقايي كه براي تمرين از آن استفاده مي‌شود. تئاتر شهر همچنين، داراي كتابخانه‌ تخصصي هنر است كه دانشجويان تئاتر و هنرجويان كارگاه‌هاي نجاري و خياطي از آن استفاده مي‌كنند.
     امروزه، مجموعه فرهنگي تئاتر شهر هفت سالن نمايش دارد.

تلفن: ۲۲۰۴۵۵۶۳

آدرس: خيابان ولي‌عصر، بالاتر از ميدان ونك

پارك ملت در شمال تهران و در منطقه ۳ شهرداري تهران قرار دارد.اين بوستان از شمال به خيابان جام جم ، از جنوب به خيابان نيايش ، از شرق به خيابان وليعصر و از غرب به خيابان سئول (باشگاه انقلاب ) محدود مي شود. اين پارك ابتدا زمين بايري بوده كه احداث آن بر اساس موقعيت خاص خود در ۲ فاز متفاوت از سال ۱۳۴۵، آغاز گرديده است. فاز اول آن شامل قسمتي از پارك، كه به موازات خيابان وليعصر (عج) است، به بلوار كنار جاده موسوم بوده و بخشي از آن كه در قطعه اي از پياده رو گسترده شده در سال ۱۳۴۷، بهره برداري شد. فاز دوم آن نيز در سال ۱۳۵۳، بهره برداري شد كه شامل دو بخش تپه اي مي باشد. جنگل كاري هاي سمت صداو سيما و چمن كاري و گل كاري هاي سمت خيابان نيايش و سئول. طراحي پارك نامنظم را، به سبك پارك هاي انگليسي، شخصي به نام پوسن Posen انجام داده است . مساحت اين بوستان ۳۴ هكتار مي باشد كه حدود ۲۳ هكتار آن به چمن كاري، ۳/۲ هكتار آن به جنگل كاري و ۲/۰ هكتار آن به گل كاري اختصاص يافته است . فاز اول در ۱۳۴۷ ه.ش‌، به صورت بلوار و به طول ۱۰۰۰ متر برِ خيابان ولي‌عصر انجام شد; و فاز دوم نيز در ۱۳۵۳ ه.ش‌، بر پايه طرح يك پارك ساز انگليسي و با الهام از پارك‌هاي آن كشور روي تپه‌هاي غربي ادامه يافت‌. اين بخش از پارك از شمال به صدا و سيما، از جنوب به خيابان نيايش و از غرب به باشگاه انقلاب منتهي مي‌شود. پارك در ابتدا زميني باير بوده و قسمت‌هاي مسطح‌، شيب‌دار و تپه‌هاي زيادي در آن ديده ‌مي‌شود.. پوشش گياهي اغلب پارك شامل درختان سدروس،صنوبر، چنار ، نارون، اقاقيا ، بيدمجنون، انواع سرو،تبريزي ، زبان گنجشك ، بداغ ،يوكا ، ارغوان ، برگ بو ، ترون ، شمشاد، و نشاهاي فصلي است. در اين پارك حدود ۱۲۰ گونه درخت و درختچه و درخت ميوه از جمله سيب‌، زردآلو، هلو، توت‌، به‌، موز، خرمالو، انجير و ... وجود دارد. هم‌چنين درختان افرا، تبريزي‌، صنوبر، سپيدار، چنار، اقاقيا، سرو، سرو بادبزني‌، نوئل نقره‌اي‌، نارون‌، سدروس‌، چنار، كاج كانديلا، توري‌، ارغوان پيچ آبجويي‌، ختمي‌، ياس شيرواني‌، شمشاد پرتقالي‌، شمشاد اناري و رسمي‌، مرچسب ني و بسياري درختان ديگر، فضاي پارك را دل‌انگيز كرده‌اند. گل‌هاي چند ساله و دائمي نيز مثل رعنا، گالانيا، كوكب‌، شمعداني و كردئوپيس و انواع رزهاي مينياتوري‌، قلمه‌اي‌، پيوندي‌، هفت‌رنگ‌، حنايي و ساناز، زيبايي خاصي به پارك بخشيده‌اند. قسمت شمالي پارك بيش‌تر جنگل كاري و قسمت جنوبي چمن كاري شده است‌. اين پارك داراي پنج زمين بازي براي كودكان‌، چهار سرويس بهداشتي در چهار نقطه پارك‌، حدود ۹۰۰ نيمكت‌، دو بوفه و نمازخانه در قسمت ورودي پارك و زمين پينگ‌پنگ است‌. هم‌چنين دو آب‌نما، يكي در مركز پارك و ديگري در بلوار پارك وجود دارد. از درياچه پارك نيز براي قايق‌راني استفاده مي‌شود. در بازسازي ۱۳۷۹، نيمكت‌ها، رنگ و روشنايي و كف‌پوش پارك نيز تعويض گرديد و بر روي درياچه پارك نيز پل زده شد. از ديگر امكانات پارك‌، حيات‌وحش‌آن است كه در آن گوزن‌، ميمون‌، غاز، اردك‌، پليكان‌، طاووس‌، عقاب‌، جغد، مرغ عشق‌، طوطي‌، فنچ‌، عروس هلندي و گونه‌هاي ديگر نگه‌داري مي‌شوند. در ضمن‌، يكي از موارد تماشايي پارك ملت‌، استقرار اولين قطار ديزل‌، مشهور به قطار دودي است كه در ضلع غربي پارك بر روي ريل‌هاي خود كار گذاشته‌شده است‌. اين ديزل كه تاريخ ۱۸۸۷ م، را بر روي خود دارد اولين قطاري است كه در زمان ناصرالدين شاه ميان تهران و حرم شاه عبدالعظيم به كار گرفته
    
     امكانات :
     پارك ملت داراي يك نمازخانه، ۴ سرويس بهداشتي در جهت هاي اصلي پارك، يك زمين پينگ پنگ ، ۲ زمين اسكيت و ۵ زمين بازي كودكان كه در ۳ قسمت جنوب غربي پارك و ۲ زمين در قسمت شرقي پارك مي باشد براي پاكيزگي هوا و زيبايي پارك در قسمت هاي شرقي و مركزي پارك ۲ آب نما و يك درياچه با امكانات قايق سواري دارد. در كنار درياچه بوفه ، قفس هاي پرندگان و محوطه حيات وحش واقع شده است كه گونه هاي مختلف جانوري در آنها نگهداري مي شوند. در قسمت شمالي پارك و محوطه جنگل كاري ، وسايل ورزشي از قبيل بارفيكس ، پارالل و... در مكاني به نام خيابان ورزش وجود دارد كه عموم مردم از آن استفاده مي كنند. حدود ۱۷ آبخوري با منابع آب شرب شهري در نقاط مختلف پارك تعبيه شده است و آب مورد نياز ، به منظور آبياري و حفظ فضاي سبز، در پارك از قناتي تامين مي شود كه سرچشمه آن ولنجك بوده و به درياچه پارك منتهي مي شود . اين آب، به وسيله ۵ موتور پمپ، براي آبياري گياهان به روش باراني استفاده مي شود.

اراضي پارك لاله، معروف به ميدان اسب دواني جلاليه، در اختيار ارتش بود كه از آن براي رژه و سان استفاده مي شد. ارتش اين اراضي را در ازاي مطالبات وزارت دارايي به آن وزارت خانه واگذار كرد. وزارت آباداني و مسكن وقت ماموريت داشت براي اين منطقه طرحي تهيه كند. قسمت شمال پارك براي تاسيسات فرهنگي و عام المنفعه و قسمت جنوبي صرفاً به منظورفضاي سبز در نظر گرفته شد. طرح آن بوسيله طراح معروف فرانسوي، به نام ژوفه و همكاري ساير طراحان ايراني، تهيه و ادامه عمليات اجرايي به شهرداري تهران واگذار شد و دست آخردر سال ۱۳۴۵، پارك لاله به بهره برداري رسيد. مساحت اين پارك ۲۷۱۲۴۶ متر مربع، ۲۸ هكتار آن فضاي سبز است و۷هكتار باقي مانده شامل تاسيسات و قسمت هاي گوناگون و خيابان‌هاي پارك مي‌شود كه از جنوب به بلوار كشاورز، از شرق به خيابان حجاب، از غرب به خيابان كارگر شمالي و از شمال به خيابان دكتر فاطمي منتهي مي شود.. براساس آخرين برآورد، گونه‌هاي گياهي پارك عبارتند از: ۷۷ گونه چنار، كاج تهران و اقاقيا. ساير گونه‌هاي موجود عبارتند از: سرو شيراز، سدروس‌، ارغوان‌، بيد مجنون‌، سرو نقره‌اي‌، ماگنوليا، كاتالپا، سپيدار، زبان گنجشك‌، كبوده‌، افرا، نارون‌، نوئل‌، نوئل آبي‌، ليلكي‌، زربين‌، سروتبري‌، عرعر، ابريشم‌، گردو، نخل و ... است . طراحي پارك نيز عبارت است از: باغ ژاپني كه در ضلع جنوب شرقي پارك به مساحت دو هكتار و نيم به سبك پارك‌هاي ژاپن طراحي و احداث شده و آب نما و نهرهاي مار پيچ دارد; محوطه ميزهاي شطرنج كه در خيابان‌هاي شمالي پارك در دسترس علاقه‌مندان است‌; آب نماي بزرگ پارك‌; زمين‌هاي بازي كودكان‌; زمين ورزشي پارك كه در قسمت شمالي پارك واقع است و شامل زمين‌هاي واليبال و بسكتبال است كه با توري محصور و مشخص شده‌اند. تنديس خيام‌، مجسمه ابوريحان‌، كانون پرورش فكري كودكان و نوجوانان و مركز تئاتر عروسكي از ديگر امكانات پارك‌است‌.غرفه‌هاي خدماتي و تفريحي نيز در قسمت جنوب غربي پارك شامل چند كافي شاپ‌، مركز ارائه خدمات كامپيوتر و اينترنت‌، و مركز ارائه خدمات عكاسي و فيلم‌برداري است‌. اولين مركز اطلاع رساني شهرداري تهران هم در اين محوطه قرار دارد. غرفه‌هاي فروش صنايع دستي و محصولات فرهنگي نيز در قسمت‌شمال غربي پارك واقع شده‌اند. مسجد پارك با معماري الهام گرفته از معماري اسلامي‌، در جنوب غربي پارك بنا شده است‌. پارك لاله در قسمت مركزي شهر تهران واقع شده است‌. از شمال به خيابان دكتر فاطمي‌، از شرق به خيابان حجاب‌، از جنوب به بلوار كشاورز و از غرب به‌خيابان كارگر محدود مي‌شود
    
     امكانات:
     بوفه ـ زمين بازي كودكان – آب نما – واحدهاي بهداشتي - مبلمان پارك - فضاي سبز (چمن - گياهان پوششي – جنگل كاري - گل و گل كاري )

پارك شهر اولين پارك عمومي شهر تهران واقع در منطقه ۱۲ شهري و تحت پوشش پارك ها، از شمال به خيابان شهيد فياض‌بخش از جنوب به خيابان بهشت از غرب به خيابان وحدت اسلامي و از شرق به خيابان خيام محدود مي‌شود. مساحت آن ۲۴۶۸۰۰ مترمربع (تقريباٌ ۲۵ هكتار) مي‌باشد. ساعت هاي استفاده مردم از ۵ صبح الي ۲۲ شب مي‌باشد و داراي ۶ در است. پارك شهر داراي بوفه و رستوران مهد كودك، آبريزگاه‌هاي عمومي، نيمكت و سكو، آبخوري سنگي، جاي زباله و درياچه براي قايقراني است. امكانات ورزشي اين پارك عبارتند از: زمين تنيس، يك زمين بازي كودكان شامل وسايل بازي از قبيل سرسره، تاب، بارفيكس و چرخ و فلك مراكز فرهنگي اين پارك كتابخانه، سالن اجتماعات، نمازخانه و سالن سواد آموزي و انجمن اسلامي است.

اين برج در مجموعه‌اي به نام مركز ارتباطات بين‌المللي تهران، در تپه‌هاي كوي‌نصر (گيشا) واقع شده و تقريباً از تمامي نقاط شهر قابل رؤيت است. اين برج با ارتفاع ۴۳۵ متر بعد از برج هاي تورنلو با ۳/۵۵۳ متر؛ مسكو يا ۳/۵۳۳ متر و شانگهاي با ۴۶۰ متر ارتفاع، بلندترين برج جهان محسوب مي‌شود.
    برج مخابراتي، تلويزيوني يادمان تهران در كنار مجموعه‌اي با سه بخش مجزاي ديگر قرار دارد كه شامل مركز همايش‌هاي بين‌المللي با ۱۵۰۰ نفر ظرفيت، هتل پنج ستاره با ۱۷ طبقه و ۵۰۰ اتاق و مركز تجارت بين‌المللي مي‌شود كه به منظور متمركز كردن بسياري از دفتر ها و شركت‌هاي پراكنده در سطح شهر و همچنين، مراكز متعدد تصميم گيرنده و مؤثر در تجارت خارجي و در كنار آن اهميت بحث الكتروني و ايجاد شبكه‌هاي اطلاع رساني تجاري در نظر گرفته شده است.

يكي از بلندترين ساختمان‌هاي تهران است كه در خيابان سميه واقع شده، و عملكرد اداري دارد. اين برج با معماري ساده به شكل مكعب مستطيل به رنگ خاكستري و با مساحت ۲۸/۴۹۰۲ مترمربع كه شامل ۳۳ طبقه مي‌باشد به علت ارتفاع زياد نسبت به بافت شهري تهران از مهمترين بناها محسوب مي‌شود. و در تمام طول خيابان‌هاي سعدي و سميه، بخش هايي از بزرگراه رسالت، خيابان مفتح و بزرگراه مدرس در معرض ديد است و از ميدان قدس به سمت جنوب بر محور خيابان شريعتي قرار گرفته است.

بناي ميدان آزادي (شهياد سابق‌) يكي از بناهاي معروف تهران در عصر پهلوي است‌. برج شهياد به يادبود دو هزار و پانصدمين سال بنيان‌گذاري شاهنشاهي ايران بر پا گرديد و در تاريخ ۲۴ مهرماه سال ۱۳۵۰ ، ازآن پرده‌برداري شد. طراح و ناظر اين برج، مهندس حسين امانت بوده است‌.
     در ساختمان اين برج نهايت دقت و ظرافت به عمل آمده و بهترين نمونه معماري تلفيقي ايراني و اسلامي است‌.
     مساحت زير بناي اين ميدان، حدود ۷۸ هزار مترمربع است و بناي آن به صورت دروازه‌اي به ارتفاع حدود ۴۵ متر ساخته شده است كه پنج متر آن داخل زمين فرو رفته است‌. طاق آن از زمين، ۲۳ متر فاصله دارد و داراي هشت بخش مجزا است‌. عرض پايه اين بنا ۶۶ متر است و ساختن آن ۳۰ ماه زمان برده است‌. در محوطه ميدان‌، ۶۵۰۰۰ مترمربع، به صورتي زيبا باغچه‌بندي و گل كاري شده است‌. در ساختمان آن ۲۵۰۰۰ قطعه سنگ به كار رفته و ۹۰۰ تن آهن مصرف شده‌است‌.
     مجموعه فرهنگي آزادي، متشكل از چند بخش در طبقه تحتاني برج آزادي قرار دارد و شامل موزه‌، كتاب‌خانه‌، واحد سمعي و بصري‌، سالن نمايشگاه‌، سالن اجتماعات ،سالن برگزاري كنسرت و كنفرانس است‌. مجموعه فرهنگي با ۵۰۰۰ مترمربع در بر گيرنده برج اصلي نيز هست‌. كتاب‌خانه مجموعه، با مساحتي حدود ۲۷۱۵ مترمربع و بيش از ۵۰۰۰۰ جلد كتاب‌، بسيار مجهز است و كتاب‌خانه محققان و مؤلفان نيز، با مساحت ۲۴۳ مترمربع، مكاني است كه از طريق ۳۰ دستگاه كامپيوتر به شبكه‌هاي اطلاع‌رساني داخلي و خارجي متصل است‌.