دكتر سيد جعفر شهيدي :سيد جعفر شهيدي فرزند سيد محمد سجادي در سال 1306 هجري شمسي در شهر بروجرد به دنياآمد . سيد جعفر شهيدي از دانشمندان و مفاخر بزرگ ادبي ايران بشمار مي رود . دورانتحصيل ابتدائي و اندكي از متوسطه را در بروجرد و سپس ادامه آن را در تهران بسامانرسانيد . استاد شهيدي قبلا بنام سجادي معروف بود كه بعدها تغيير شهرت داده و با نامشهيدي در مراكز علمي و دانشگاهي شهرت پيدا كرد . دكتر شهيدي چند سالي را در عوالمطلبگي در قم سپري و محضر آيت الله بروجردي و بسياري از مراجع و بزرگان ديني را درككرده بود . برخورد با شادروان دكتر محمد معين باب آشنائي و معرفي وي را به حضوراستاد علامه ، مرحوم دهخدا فراهم نمود و بعد از تشكيل سازمان لغت نامه دهخدا ،معاونت سازمان رابعهده گرفت. اخذ درجه دكتري با امتياز والا و استادي دانشكدهادبيات در فاصله سالهاي 1340 به بعد جزء مرحله دوم زندگاني استاد شهيدي است . بعداز مرگ مرحوم دكتر محمد معين ، استاد شهيدي مسئوليت اداره سازمان لغت نامه دهخدا رابه عهده گرفت . او در زمينه هاي ادب عرب و فارسي استادي بنام است و درك محضر ومجالست با اساتيدي نظير بديع الزمان فروزانفر ، دهخدا ، جلال همائي و دكتر محمدمعين اعتبار علمي و معنوي او را دو چندان كرده است . تأليفات و مقالات علمي و ادبياين استاد بزرگ فراوان است كه از جمله آنان ميشود به اين آثار اشاره كرد : زندگينامه ابوذر غفاري ، انقلاب بزرگ ، زندگي حضرت سجاد (ع) ، زندگاني حضرت فاطمه (س) ، زينب (س) شيرزن كربلا ، محدوديت در اسلام ، جنايتكاران چه مي انديشند ، تصحيحو حاشيه بر كتاب دره نادره ، ميرزا محمد خان استر آبادي كه از نثر هاي مصنوع متكلفاست و تعليقات دكتر شهيدي بر آن و بررسي دقائق و مشكلات تنها با خامه قدرتمند ايشانتوانسته است مقبوليت عامه پيدا كرد . آخرين و بارزترين كار دكتر شهيدي ترجمه بسياراديبانه و آگاهانه اي از كتاب نهج البلاغه علي (ع) مي باشد . اين ترجمه در سال 1369بعنوان كتاب سال شناخته شد . استاد شهيدي در حال حاضر در مقطع دكتري ادبيات فارسيچند ساعتي را به افاضه علمي مشغول است و بقيه اوقات را در سازمان لغت نامه دهخدا بهنظارت و مديريت سپري مي كند .

ورشو  : گستردگي اين هنر به حدي بوده است كه نام شهر بروجرد و ورشو با هم آميخته شده اند . اين فلز به صورت ورق از كشور آلمان و لهستان به ايران وارد مي شده است و با داشتن جلا و مقاومت طولاني در مقابل پوسيدگي ، آنرا « ژرمن سيلور » نيز اطلاق مي كردند . هنرمندان ديار بروجرد ، با استفاده از فن چكش كاري و خم كاري و استفاده از دستگاههاي ساده و همچنين نيروي بازوي خود ، به خلق آثار فلزي بسيار زييايي از ورقهاي ورشوئي مي پرداختند .

گيوه دوزي : گيوه از دوقسمت اصلي « زيره » و« رويه» تهيه مي شود . ساخت زيره به وسيله دو لايه چرم كه يكي از آنها توسط اشخاصي به نام (آجيه كو ) با نخهاي نسبتاً ضخيمي آج انجام مي شود . پس از آج با استفاده از لايه هاي مقوا و چرم زير آجيه شده دوره دوزي و آماده اجرا و مراحل بعدي كار كه شامل بافت دور گيوه و نيز رويه آن مي باشد با استفاده از نخ هاي نازكتر و ظريفتري با سوزنهاي كوچك و ريز بافته مي شود .

هوراسبان : هوراسبان وسيله خورجين مانندي است كه به وسيله زنان بافته مي شود كليه مراحل و مكانيزم بافت آن مانند گليم است ، با اين تفاوت كه ابعاد آن با گليم فرق مي كند . هور اسبان براي نگهداري و حمل اشياء قيمتي نظير پول و ... و اشياي قيمتي زنانه بكار مي رود . هور اسبان را هنگام كوچ بر روي اسب قرار مي دهند و آنرا با نخ هاي رنگي و تقريباً به شكل قالي مي بافند . اين وسيله قبلاً به عنوان جهيزيه به دختران عشاير داده مي شود .

جل : از ديگر دست بافت هاي زنان عشاير لر كه در ميان همه كوچ نشينان ديده مي شود جل است . جل براي پوشش چهار پايان ( اسب - قاطر - الاغ ) و به منظور جلوگيري از خراش پوست حيوان به هنگام حمل بار و حفظ آن در مقابل سرما مورد قرار مي گيرد . جل نيز به وسيله دار افقي (تمدار) بافته مي شود . مدت زمان لازم براي بافت آن در صورتي كه توسط دو زن بافنده انجام مي شود دو روز كافي است .