حمام اروج :
حمام اروج در محله قديمي كهنه بازار شهر راميان واقع شده است. پلان اين بنا به شكل مربع و مصالح بكار رفته در اين بنا آجرهاي 25×25 سانتيمتر، سنگ لاشه و ملاط ساروج است. اين حمام در اوايل حكومت مظفرالدين شاه قاجار بوسيله حاكم استرآباد ‹‹ امير سعدالله خان ميرفندرسكي ›› احداث شد. حمام اروج از سه سالن رختكن، استحمام و خزينه تشكيل شده و داراي 12 طاق جناقي زيبا و سقف گنبدي ( 8 گنبد بصورت نورگير ) ساخته شده است. همچنين بناي مذكور داراي دو خزينه آب سرد و گرم، حوض، پاشوره و گرمخانه است. اين بنا متعلق به اواخر دوره قاجاريه است.

مجموعه كاخ آقا محمد خاني :
مجموعه كاخ آقا محمد خاني در نزديكي دروازه بسطام سابق، حدود فلكه كاخ و پارك شهر فعلي گرگان واقع مي باشد كه در حال حاضر در مالكيت سپاه پاسداران انقلاب اسلامي مي باشد. در سال 1007 هـ.ق طبق دستور شاه عباس اول زمينهاي اين محدوده به قيمت 45 تومان از صاحبان آن جهت احداث دولتخانه خريداري گرديد و بناهاي متعدد دولتخانه در آن ساخته شد. پس از به قدرت رسيدن آقا محمد خان اين مجموعه،  محل اقامت آقا محمد خان و ستاد جمع آوري قواي نظامي وي گشت كه در آن دوره جزء محله نعلبندان محسوب مي شد. عمارت دارالاماره و دارالحكومه آن معروف و زيبا بود، بقيه بناهاي آن همچون كلاه فرنگي، عمارت عباس خاني و عمارت سليمان خاني ناميده مي شدند. اكثريت اين بناها  از سنگ ساخته شده بود. كلاه فرنگي در غرب آن بود و سراي پذيرايي حاكم استرآباد به حساب مي آمد.

بازار نعلبندان :
بازار نعلبندان در مركز شهر گرگان و از جنوب به خيابان امام خميني و از غرب به محله سرچشمه متصل است. نوع تركيب بافت آن بصورت خطي ( راسته ) است و غالبا به ميدان بازارچه متصل مي شود. بازار استرآباد در قديم بر خلاف بازار شهرهاي بزرگ مانند اصفهان، تبريز و … سر پوشيده نبوده و دكانها در دو رديف راسته ها با درب هاي تخته اي، تاشو بودند. هر راسته عمدتا متعلق به يك صنف نظير راسته نجاران، زرگران، دباغان و كفش دوزان بوده است.
اين بازار در قديم غالبا محل عمده فروشي و ندرتا جزء فروشي بود. مسجد، حمام، تكايا در حاشيه بازار وجود دارند كه از آن جمله مي توان به مسجد جامع ، حمام قاضي و تكاياي موجود اشاره كرد.
در كتاب ‹‹ احسن الطوانين ›› آمده است: ‹‹ قديميترين بازاراستراباد بازار نعلبندان است. در اين بازار كه در وسط شهر واقع شده و از ميان آن نهر آبي عبور مي كند.›› مسجد جامع كه در جوار اين بازار قرار دارد قديميترين مسجد شهر است. بر اساس مدارك موجود قدمت اين بازار به سال 375 هـ.ق بر مي گردد. در حاشيه ورودي كاروانسرايي بنام كربلايي مهدي وجود داشت كه اين منطقه به ‹‹ نعلبند ›› ( محل نعل زدن اسب ها و قاطرها ) معروف بوده است كه به احتمال قريب به يقين اسم بازار از آن گرفته شده است. در حال حاضر بازار نعلبندان يكي از بازارهاي فعال شهر گرگان به شمار مي رود.

شهر تاريخي دشت حلقه :
دشت حلقه يا دشت قلعه در 15 كيلومتري جنوب شرقي شهرستان گنبد كاووس ، سه كيلومتري شمال جاده گرگان ـ مشهد و حد فاصل شهرستان هاي مينودشت و آزادشهر در دهستان القجر واقع شده است. شهر به صورت هشت ضلعي نامنظم بنا شده است . دو حصار بزرگ داخلي و خارجي كه به ترتيب 4 متر و 75/6 متر ارتفاع دارد، شهر را محصور كرده است. در فاصله دو ديوار خندقي به عرض 53 متر كه در برخي مكان ها به 60 متر مي رسد، حفر شده است. پيرامون اين شهر باستاني 7 كيلومتر و مساحت آن 338 هكتار است.
در ضلع جنوب شرقي شهر، تپه مرتفعي به ارتفاع 20 متر و مساحت 3 هكتار و پيرامون 824 متر وجود دارد كه به احتمام قوي دژ يا اكروپل شهر بر روي تپه بنا شده است.
كاوش هاي باستان شناختي نشان مي دهد تپه اي كه شهر برروي آن واقع شده، مربوط به دوران پيش از تاريخ است و اوج شكوفايي اين شهر در دوران اشكاني و ساساني بوده است. به نظر مي رسد كه گبري قلعه در شمال غربي اين شهر به عنوان قلعه نظامي بنا شده و بعد از مدتي همزمان با افزايش قدرت سياسي اشكانيان، شهر بزرگ دشت حلقه احداث گرديده است.

شهر قديمي تميشه :
بقايا و آثار بر جاي مانده اين شهر و ديوار آن در غرب روستاي كلاته خرابشهر شهرستان كردكوي بصورت تپه ها و برجستگي هاي بلند و پست قرار دارد. اين شهر به سبب دارا بودن ديوار دفاعي و خندق آن يكي از مراكز و پايگاههاي نظامي در مقابل هجوم دشمنان بوده است. تميشه تا قبل از حمله مغولان در گرگان و طبرستان شهري بزرگ و آباد بوده است. شواهد تاريخي نشان مي دهد كه قدمت اين شهر به دوران ساساني مي رسد. به استناد گزارش محققين و باستان شناسان، اين شهر پايتخت يك سلسله محلي متعلق به اوايل اسلام تا دوره سلجوقي بوده است.
در واقع بخشي از عناصر حفاظتي شهر در زمان سلطنت خسرو انوشيروان از شاهان ساساني احداث گرديده است.

شهر تاريخي جرجان :
آثار و بقاياي شهر تاريخي جرجان در جنوب غربي شهرستان گنبد كاووس واقع شده است. اين شهر از بلاد معتبر در دوران حكومت سامانيان، آل زيار و سلجوقيان بوده است. شهر جرجان بر روي ويرانه هاي شهري از دوران پارتي و ساساني با وسعتي در حدود 1200 هكتار به شكل چند ضلعي با دروازه هاي متعدد ساخته شده كه از لحاظ معماري و شهرسازي بسيار پيشرفته بوده است. اين شهر كه خرابه هاي آن در كنار رود گرگان واقع شده در حال حاضر فقط در حدود 150 هكتار از آن باقي مانده است. رود گرگان، شهر را به دو قسمت 60 و 90 هكتار تقسيم مي كند. طبق نوشته مورخين جرجان در روزگار آباداني به نامهاي دهستان و بكرآباد شهرت داشته است.اين شهر در دوره سلجوقيان كه دوران اوج و شكوفايي آن بود مهد علم، ادب و صنايع بويژه سفالگري، شيشه گري و فلزكاري محسوب مي شد.

كاروانسراى گاگلكى 
 كاروانسراي گاگُلَكي در سر راه ارتباطي شهرستان لار، شهرستان بستك به شهرستان بندر لنگه واقع شده ‌است. اين كاروانسرا در سر راه قافله رو (مالرو) واقع بوده، هم اكنون در كناره جاده اتومبيل واقع شده‌ است. كاروانسرا داراي ساختاري متشكل از گِل، گچ و آجر ودر بعضي از قسمت‌هاي پايه ديوارها ساروج نيز به كار رفته ‌است. كاروانسرا بصورت دو ايواني ساخته شده بوده و از نظر قدمت به دوره صفويه مي‌رسد. متأسفانه قسمت عمده كاروانسرا ويران شده ‌است، منتها آثار آن نشان دهنده جنب وجوش كاروانياني است كه در دوران بسيار دور از اين نقاط آباد مي‌گذشته‌اند و به سير و سفر خود به سوي شهرهاي شمال كشور ادامه مي‌داده‌اند. گويند در كنار باراندازها چندين شبستان حجره و طاق نما وجود داشته، كه مركز اطراق صاحبان كالاها، باربران و ساربانان بوده ‌است. ولي امروزه اثري از اين اطاق‌ها به چشم نمي‌خورد.

كاروانسراى او شيرينو 
 كاروانسراي او شيرينو واقع در نه كيلومتري سمت جنوب كوخرد در پشتخه او شيرينو از توابع بخش كوخرد شهرستان بستك در غرب استان هرمزگان، يكي از نقاط ديدني استان هرمزگان در جنوب ايران است.
كاروانسراى بستك 
 كاروانسراى تاريخى بستك واقع در شهر بستك در بخش مركزي شهرستان بستك در غرب استان هرمزگان، يكي از آثار تاريخي و از نقاط ديدني استان هرمزگان در جنوب ايران است. كاروانسراي بستك سر پناه و استرا حتگاهي در مسير جاده بازارگاني لار، بندر لنگه به بندر عباس بوده ‌است. اين كاروانسرا داراي حياط مركزي بوده و در اطراف اصطبل‌ها، استراحت گاهها قرار داشته، بوده ‌است. كاروانسرا در دو ضلع شمالي وجنوبي و در ورودي ايوان ختم مي‌شده ‌است. اين بناي تاريخي سازه‌اي سنگي با مصالح گچ و اندودهاي ساروجي است كه بنيان كاروانسرا را تشكيل داده‌اند. اين كاروانسرا در زمان دوره قاجاريه ساخته شده و با شماره ثبت ۲۲۳۳ در فهرست آثار ملي به ثبت رسيده‌ است. ‪اين اثر تاريخي در شهرستان بستك و در مسير راه بازرگاني شيراز – لار – بندرلنگه به بندر عباس واقع شده ‌است . اين اثر تاريخي در چند سال اخير توسط ميراث فرهنگي مرمت گرديده ‌است

پل لاتيدان
 پس از اخراج پرتغاليها از ايران، رفته رفته از اهميت بندري جزيره هرمز كاسته شد و بندرعباس جاي ان را گرفت و مهمترين بندر ارتباطي ايران گرديد. پل لاتيدان در مسير كاروان روي لار- بندرعباس، در جهت گسترش امور بازرگاني احداث شد. اين پل در 50 متري غرب بندرعباس بر روي رودخانه كل (كول) ايجاد شده و يادگار دوره صفوي است. بر خلاف پلهاي ديگر دوره صفوي كه آجري هستند، اين پل از سنگ بدون شكل ساخته شده و از طويلترين پلهاي ايران است. اين پل داراي صد دهانه بوده است كه در حال حاضر 33 دهانه آن مشهود است كه در ميان آنها چشمه طلاق هايي در دو طبقه تعبيه شده اند. بناي اين پل از عالي ترين طرحهاي پل سازي ايران قديم محسوب مي شود.

قلعه پرتغالي ها در جزيره هرمز 
 اين قلعه در ضلع شمالي جزيره قرار دارد و به فرمان آلفونسوآلبركرك، دريانورد پرتغالي در سال 1507 ميلادي به شكل چند ضلعي نامنظم احداث شده است. ساختمان قلعه بسيار محكم و ديوارهايي به قطر 3/5 متر با چند برج به ارتفاع 12 متر دارد. در زمان شاه عباس كه به استعمار پرتغالي هاي در ايران خاتمه داده شد اين قلعه نيز به دست امام قلي خان از سرداران شاه عباس، فتح گرديد. چند لوله زنگ زده از توپهايي كه در قلعه ها استفاده مي شده است، هنوز وجود دارد. قلعه به شكل چندضلعي نامنظم با ساختماني بسيار مستحكم است. تأسيسات آن شامل انبارهاي تسليحات، آب انبار، كليسا و اتاق هايي با سقف هلالي است.

قلعه پرتغالي هاي قشم 
 اين قلعه قديمي در انتهاي شمال شرقي جزيره قشم واقع شده و در سال 1030 ه.ق به دستور پادشاه اسپانيا ساخته شده است. دو حصار و چهار برج ديده باني و خندق دارد و مصالح آن سنگ هاي مرجاني و ملات ساروج است. آب مصرفي قلعه ازطريق آب باران و آب چاه تأمين مي شده كه توسط كانالي زيرزميني در بركه ها و حوض هاي قلعه جمع مي گرديده است. اين قلعه همزمان با قلعه هرمز توسط لشكريان شاه عباس صفوي از چنگ نيروهاي اشغال گر خارجي آزاد شد.
قلعه تاريخي حاجي آباد 
 اين قلعه در ورودي شهر حاجي آباد قرار دارد و قدمت آن به دوران ايلخانان، تيموريان و صفويه مي رسد و احتمالاً در دورة صفويه نيز از آن استفاده مي شده است.
قلعه خمير 
 در نزديكي بندر خمير به سبك قلعه هاي اروپايي ساخته شده و يك قرن قدمت دارد.
قلعه سيريك 
 قلعه تاريخي سيريك در بخش سيريك واقع شده و به نام كلات ميرحاجي نيز معروف است. اين قلعه، اميرنشين بوده و در قرن هشتم تا دهم هجري استفاده مي شده و در آن سكونت داشته اند.
قلعه شاداب 
 اين قلعه در 68 كيلومتري جنوب غربي ميناب و بر فراز صخره هايي بلند در روستاي كنارجو قرار دارد. از اين قلعه سفال هاي رنگارنگي مربوط به قرون متأخر اسلامي به دست آمده و به نظر مي رسد از قرن نهم تا يازدهم هجري مورد استفاده قرار بوده است.
قلعه كردر 
 قلعه كردر يا كلات نادرشاهي در ميان نخلستان بزرگي در 13 كيلومتري جنوب ميناب قرار دارد. اين قلعه چندين برج دارد كه در بدنه هركدام از برج ها سوراخ هايي براي نشانه گيري و نظارت بر محيط اطراف وجود دارد.
قلعه گرازو 
 اين بناي تاريخي در روستاي گرازوئيه قرار داشته كه هم اكنون به صورت مخروبه اي برجا مانده است.
قلعه گوربند 
 قلعه گوربند در روستاي گوربند حدود 30 كيلومتري ميناب واقع شده و اكنون اطراف آن را اراضي و خانه هاي روستايي فرا گرفته است. اين قلعه چهار برج ديده باني داشته كه در حال حاضر تخريب شده است.
قلعه لارك 
 يكي ديگر از قلعه هاي مربوط به دوران تسلط پرتغالي ها بر جزيرة قشم است كه براي سازماندهي و حمايت از نيروهاي نظامي ساخته شده است. اين مكان نيز در دوره شاه عباس صفوي توسط امامقلي خان آزاد شد.
قلعه لافت 
 در انتهاي تپه اي كه روستاي لافت در آن قرار دارد، قلعه اي است كه اهالي به آن قلعه نادري هم مي گويند. اين قلعه مربع شكل است و چهار برج دارد.
قلعه لشتان 
 اين قلعه در شش كيلومتري شرق بندرلنگه قرار گرفته و تاريخ بناي آن سال 904 هجري قمري است. با توجه به تاريخ مذكور، گروهي معتقدند كه ساخت اين بنا به زمان سلطه و قدرت پرتغالي ها بر خليج فارس مربوط است. جمعي نيز عقيده دارند، اين قلعه در عهد هخامنشي احداث شده و بيش از 2000 سال قدمت دارد. در حال حاضر، بجز حصار بند و آثار مخروبه روي ديوارها، اثر ديگري از ساختمان قلعه باقي نمانده است. در داخل قلعه لشتان، چندين قبرستان، ده ها بركه آب و انبار آذوقه و آثار فراوان ديگري به جاي مانده است.
قلعه هزاره (بي بي مينو ) 
 تنها بناي تاريخي شهر ميناب، قلعه اي موسوم به قلعه هزاره است. مردم بومي اين قلعه را بي بي مينو مي نامند و معتقدند كه در روزگاران گذشته دو خواهر به نام هاي بي بي مينو و بي بي نازنين اين شهر را بنا كرده اند. گويا در گذشته دو قلعه وجود داشته كه يكي از قلاع ويران شده و تنها قلعه باقي مانده، به نام قلعه هزاره يا قلعه بي بي مينو شهرت يافته است. اين قلعه تا اواخر دوره قاجار مركز حكومت محلي بود و در اطراف آن، خندقي كنده شده بود. در آن زمان هميشه 100 سرباز مسلح در قلعه مستقر بوده و نگهباني مي داده اند. در حال حاضر، از اين قلعه مخروبه اي باقي مانده است.

زيارتگاه بي بي مريم 
 اين زيارتگاه در قريه توريان جزيره قشم واقع شده است. عمده مصالح به كار رفته در ساخت اين بنا سنگهاي قلوه و لاشه سنگ است. اين بنا احتمالاً از آثار دوره ايلخاني مي باشد.
زيارتگاه شاه شهيد 
 در مجاورت غارهاي خربس و در بالاي صخره اي در لبة پرتگاه، زيارتگاهي معروف به شاه شهيد وجود دارد. هرچند در اين مكان قبر مشاهده نمي شود، اما مردم براي زيارت و نذر و نياز به آن رو مي آورند.
زيارتگاه شيخ اندر ابي 
 اين زيارتگاه در جزيره شيخ اندرآبي ( بين بندر لافت و خمير ) وجود دارد.
مسجد اميرالمومنين (ع) 
 داراي بافت معماري بسيار قديمي است و در سال 1370 توسط سازمان ميراث فرهنگي بازسازي شده و در منطقه ماشه واقع مي باشد.
مسجد جامع بندرعباس 
 در 1175 قمري ساخته شده و همجوار مرقد امامزاده شاه محمد تقي است.
مسجد جامع قشم 
 بزرگ ترين و قديمي ترين مسجد شهر قشم است كه توسط بانويي در سال 1202 ه.ق ساخته شده است. شبستان مسجد مستطيلي شكل است و 16 ستون دارد.
مسجد جامع نور 
 سبك معماري آن تركيبي از هنر ايراني و اسلامي است. اين مسجد در منطقه سفين واقع شده و متعلق به مسلمانان اهل سنت مي باشد.
مسجد خاتم الانبياء (ص) 
 اين مسجد كه مناره هاي آن سر به آسمان كشيده و رو به سوي دريا دارد. محل برگزاري نماز جمعه كيش در سمت شمال غربي جزيره و در محوطه ميرمهنا واقع شده و از مهمترين بناهاي مذهبي كيش به شمار مي آيد و نمازهاي جماعات و جمعه در اين محل برگزار مي شود.
مسجد دژكان 
 مسجد دژكان در نزديكي بندر خمير در روستاي دژكان تقليدي از مسجد علي است.
مسجد رمچاه 
 در طرح معماري مسجد رمچاه تلفيق عناصر ‌ايراني و بومى ‌به خوبي قابل مشاهده است. استفاده از گنبد فيروزه‌گون و نقش‌هاى اسليمى روي آن دگرگوني در رنگ و جنس مصالح (نظير بهره‌گيري از كاشي‌كاري) از جمله خصوصياتي هستند كه به ‌اين مسجد هويتي نو مى‌بخشند معماري مسجد رمچاه آميزه‌اى از كار دست هنرمندان خوش قريحه اصفهاني و هنرمندان بومى ‌قشم است در اين مسجد بقاياي مسجد قبا ( كه در سال 115 بر اثر زلزله ويران شد) ديده مي شود.
مسجد صحرا باغي 
 اين مسجد كه مخصوص اهل سنت بندرعباس است در1310 قمري ساخته شده است.
مسجد لافت 
 مسجد كهنه لافت واقع در ساحل غربي ‌اين روستا بندر است كه سادگي و بي‌پيرايگي خاصي دارد. ‌اين مسجد شايد به دليل قابليت دسترسي بيشتر و طرح نقشه ساده و قديمى ‌خود كاربرد روزمره‌تري در اقامه نمازهاي يوميه يافته و همچنين همجواري با ديگر آثار تاريخي لافت ـ نظير كلات (يا قلعه) نادري ـ نقش مهم و ارزنده‌اى به آن بخشيده است. مسجد قديمى ‌لافت به هنگام طلوع و غروب خورشيد با رنگ‌ها و آواهاي معنوي خود ، تناسب و زيبايي معماري بادگيري و مراسم جنوب ‌ايران را به خوبي نمايان مى‌سازد.
مسجد منبركهنه 
 مسجد منبر كهنه در غرب بندرعباس واقع شده و در 1083 قمري در دوره صفويه ساخته شده است. در ضمن اين بنا در سال 1333 مرمت شد.
مسجد ناصري 
 در 1304 شمسي با معماري سنتي جنوب ايران ساخته شده است.
مسجد و مقبره برخ
ساختمان اوليه اين مسجد مربوط به قرون اوليه اسلامي است و در روستاي كوشه واقع شده است. اين مسجد در سال 244 ه.ق. يك بار مرمت شد و در سال 736 ه.ق بر اثر زلزله منهدم گرديد و توسط پادشاه هرمز در همان سال دوباره ساخته شد. بقعه شيخ برخ- سازنده اصلي بنا- نيز در كنار قلعه است.
مسجد و مناره ملك بن عباس ( مسجد علي ) 
 در غرب بندر لنگه در 1280 ه.ق تأسيس شده و تركيبي از معماري هنري و ايراني است. در معماري اين مسجد معماري دوران قاجار و صفويه ديده مي شود.

خانه گله داري 
 اين بنا مربوط به اواخر دوره قاجار و اوايل پهلوي مي باشد و مالك آن حمزه گله داري است. بنا در دو طبقه كه طبقه پايين آن فاقد ارزش معماري است، ساخته شده است.
عمارت كلاه فرنگي 
 اين عمارت تاريخي دوره صفويه در مجاورت اسكله قديمي بندرعباس در بلوار طالقاني با معماري اروپايي است.
عمارت فكري 
 خانه فكري يا (عمارت فكري)، اين خانه تاريخي در شهرستان بندر لنگه واقع شده‌است و از نقاط ديدني استان هرمزگان در جنوب ايران است. قدمت اين بنا حدود  ۷۵سال مي‌ رسد و توسط مرحوم عبدالواحد فكري، از تجار معروف بندرلنگه ساخته شد و مساحتي بالغ بر ۲۶۰۰متر مربع دارد. داراي دو حياط اندروني و بيروني، پنج بادگير، ۲۵ اتاق،۱۰ سرويس بهداشتي و دو سرسرا مي‌باشد. اين عمارت كه يكي از مهم‌ترين بناهاي دوره قاجاريه در شهر بندر لنگه است، از ويژگي‌هاي معماري چشم گيري برخوردار است و تزئينات برجسته آن مشتمل بر منبت كاري و گچبري‌هاي زيبا است.
خانه اعياني 
 خانه اعياني يادآور خانه هاي چندخانوار قديمي در داخل فلات ايران و در شهرهايي چون يزد، اصفهان و كاشان است و يكي از نمونه هاي قديمي مسكن جمعي در حاشيه خليج فارس محسوب مي شود.

حمام گله داري 
 حمام گله داري تنها حمام باقيمانده قديمي شهر بندرعباس است كه در محله اوزي‌ها قرار دارد و احداث آن دراواخر قرن سيزدهم هجري قمري صورت گرفته است. در حال حاضر به عنوان موزه مردم شناسي استان هرمزگان مورد بهره برداري مي باشد. در حاشيه خليج فارس و در بلوار ساحلي شهر بر روي بستري رسي كه قابليت نفوذپذيري آن به دليل اشباع شدن از آب دريا بسيار زياد است، يكي از حمام هاي قديمي به جا مانده شهر بندرعباس بنا شده است  اين بنا كه احتمالاً به دوره صفوي مربوط است در دوره قاجار( اواخر قرن 3 ه . ق) به وسيله حاج شيخ احمد گله داري به مسجد گله داري وقف شده است. بناي حمام به شكل مستطيل و سقف آن شامل چند گنبد كوچك و بزرگ است. حمام گله داري دو دوره مرمت را در سي سال گذشته پشت سر گذاشته است. در گذشته مردم از آن به عنوان حمام عمومي استفاده مي كردند. مصالح بكار رفته، از آنجا كه اين ناحيه داراي رطوبت بالايي است در اين بنا بيشتر از سنگ‌هاي دريايي - اسفنجي و ساروج محلي و گچ دستكوب استفاده شده ‌است. فضاي معماري حمام گله داري مانند ساير حمام‌هاي ديگر نواحي كوير مركزي داراي فضاهاي بينه، سر بينه، گرمخانه و خزينه ‌است. بنا داراي پنج گنبد بزرگ و كوچك است. در ورودي حمام گله داري راهرو هشتي كوچك قرار دارد تا دما و رطوبت، فضاي داخلي تنظيم شود. فضاي بينه به شكل هشت گوش ساخته شده و در اطراف آن چهار صفه يا سكوي نشيمن و رختكن ديده مي‌شود. سيستم گرمادهي حمام شامل انبار سوخت، آتشدان، ديگ، دودكشها و گودال جمع آوري خاكستراست. فضاي گرم كننده حمام كه به علت نگهداري گرما در عمق زمين قرار گرفته‌است، آب مصرفي حمام از چاهي به عمق ده متر كه هنوز پابرجاست، تامين شده‌ است. در وسط سقف حمام روزنه‌هايي به عنوان نورگير در هر يك از فضاها وجود دارد كه عمل نورگيري و تهويه در حمام توسط همين روزنه‌ها صورت مي‌گرفت. بدين ترتيب كه با بازو بسته كرودن در فصولي ازسال دما و رطوبت داخل حمام را تنظيم مي كردند. اين اثرتاريخي به شماره ۲۰۰۳ درفهرست آثار ملي، در سال ۱۳۷۴ خورشيدي به ثبت رسيده‌است.